Życie Sus recenzja

Kolejna pozycja z serii dzieł pisarzy skandynawskich i tym razem w ramach popularyzowania literatury duńskiej miałam okazję sięgnąć po "Życie Sus" - historię współczesną, prostą językowo, nieskomplikowaną, a jednak dowodzącą, ze czasem nie trzeba wielu słów o mnożących się wydarzeniach, które kręcą się w karuzeli niepomyślności, by wciągnąć czytelnika. Autorowi udało się pozostawić mnie w stanie zawieszenia i pozwolić samej dojść do konkluzji i refleksji, która dopada czytelnika po ukończeniu książki.

Kim jest tytułowa Sus? Ta 19-letnia dziewczyna to rollercoaster skrajnych emocji, niezrozumiałych decyzji i bardzo niedopowiedzianego zdeprawowania, które oczami autora jawi się czytelnikowi nie jako coś złego, ale coś zrozumiałego i wybaczalnego. Już ten fakt powinien sprawić, że zaświeci się lampka kontrolna, bo jak można tłumaczyć wyrządzane zło? Czy są okoliczności łagodzące podczas czynienia krzywdy? Z takimi niejasnymi refleksjami przyjdzie się zmierzyć czytelnikowi, bo Sus to nie tylko dziewczyna z umiłowaniem do noży wszelkiej maści, to także zagubiona nastolatka, która nie do końca potrafi określić co jest dobre a co złe, co jest pożądane społecznie, a czego absolutnie nigdy nie należy robić.
Czytelnik i współczuje i chciałby potępić, a jednak nie jest łatwo pokusić się o pierwszy rzut kamieniem. Wchodząc z butami w życie Sus ta jawi się jako zbłąkana dusza, indywidualistka, wobec której być może gdyby spotkała w życiu kogoś, kto poda pomocną dłoń w szczerym geście, wyszłaby na prostą. Zdając sobie sprawę, jak trudno nakreślić fabułę bez zbytniego ujawniania treści pozostawiam i Ciebie, drogi czytelniku w stanie zawieszenia, czy aby ta książka jest dla Ciebie. Dla mnie cała seria to literatura, przy której łapię oddech, skupiam się na prostej, acz niosącej pewne, na swój sposób piękne wartości, fabule doceniając kunszt językowy bez niepotrzebnego epatowania emocjami. Autor przyszedł, bez ogródek i bez owijania w bawełnę powiedział (poprzez słowo pisane), co chciał powiedzieć. A ty czytelniku usiądź i przeanalizuj, co autor miał na myśli. Jedno jest pewne: każdy z nas odkryje inne, unikatowe dno tej historii.