Krawędź recenzja

Trzask. Na gładkiej powierzchni życia powstaje małe pęknięcie. Huk. Szczelina się powiększa. Grzmot. Mrok rozpycha się i tworzy przepaść. Stajesz na krawędzi. Czujesz strach, ból, niemoc. Czy zrobisz krok do przodu?

Przejście przez „Krawędź” nie było łatwe, lekkie i przyjemne. Ale nikt nie powiedział, że będzie lekko. Ta książka to skrawki życia, fragmenty pełne cierpienia i sceny przemocy wobec kobiet. Jest brutalna. Jest szczera. Jest odważna. I jest gęsta od cielesności i pożądania. Te urwane historie pełne są metafor i niedopowiedzeń. Przestrzeń do przemyśleń jest tutaj ogromna. Aż trudno uwierzyć, że tak mała objętościowo książka (ponad 160 stron), może narobić tyle szumu.

Pływaczka walcząca o życie. Dziewczynka sprzedana na organy. Nastolatka zmuszana do prostytucji. Narkomanka walcząca z nałogiem. Te opowiadania mają wiele bohaterek, ale również bohaterów. Wszyscy z nich stykają się z brutalnością i szorstkością życia. Autorka nie ma litości dla czytelnika. Z każdą kolejną historią dokłada emocjonalnego ciężaru. Prowokuje. Uświadamia. Przemyca to, co niewyobrażalne. A gdy dotrzesz w końcu do ostatniej historii, świat zawiruje i pojawi się odrobina nadziei.

Skąd pomysł na te historie? W tej fikcji znajdzie się podobno ziarenko prawdy. Bo samo życie okazało się inspiracją. Lidia Yuknavitch spotkała na swojej drodze wielu ludzi. Dostrzegła tych, którzy nie umieli dopasować się do normalności. Wyciągnęła na wierzch to, co wydaje się być nierzeczywiste. Autorka przelała na papier również swój ból. Sama była pływaczką, popadła w nałogi, doświadczyła przemocy.

To nie jest łatwa książka. Tak! Miejscami jest nawet wulgarna. Ale taka miała być. Dosadna. Boląca. Brutalna.

Jeśli masz odwagę sięgnąć po te opowiadania – polecam!

Dla kogo jest ta książka? Ten zbiór opowiadań przypadnie do gusty osobom, które:
- lubią krótkie formy,
- poszukują nietuzinkowej i oryginalej literatury,
- nie boją się ciężkich tematów i dużego ładunku emocjonalnego,
- nie przerażą się odważnym językiem.