Żyć jak Wielki Szu recenzja

„Jestem aktorem z przypadku i zamiłowania. Ten zawód wybrał mnie, nie ja jego”.

Aktor teatralny, filmowy i kinowy, reżyser teatralny, pedagog, pisarz i poeta. Ojciec Łukasza i Sajany. Urodził się 5 listopada 1939 roku w Kowalu, zmarł 7 grudnia 2022 w Krzewencie. Jan Nowicki.

Filmografia i teatralne role są imponujące. Przeglądając listę filmów, w których grał, najbardziej zapamiętam go z roli w „Młodych Wilkach”. Zresztą większości z jego filmów nie widziałam lub nie pamiętam. To jeden z tych aktorów, którzy zawsze byli obecni w świadomości ekranowej i nie sposób o nim myśleć w czasie przeszłym.

Od początku żył na przekór, według własnego pomysłu. Pogodzony ze śmiercią, traktował ją jako coś nieuniknionego, chciał się do niej dobrze przygotować. Niedopasowany do czasów i epoki. Uważał, że o człowieku świadczy gdy ma w domu świeże kwiaty. Lubił ludzi, lubił rozmawiać z ludźmi (i za to wielu go ceniło). Miał szczęście do ludzi, otaczając się wiernymi przyjaciółmi.

Beata Biały: dziennikarka, psycholożka, autorka książek, m.in. „Słońca bez końca. Biografia Kory”, „Osiecka. Tego o mnie nie wiecie”. Od pierwszych stron jej książek czeka na nas szacunek dla rozmówcy i duże przygotowanie. Zawsze myślałam, że żeby napisać wiarygodną biografię trzeba rozmówcę dobrze znać. Biały udowadnia, że można kogoś poznać przy okazji kilku rozmów (niekoniecznie osobistych), a puste przestrzenie wypełnić elementami z tekstów kogoś innego, wystarczy być uważnym czytelnikiem.

Jan Nowicki był cudownym czarodziejem. Chłopakiem z bajki, który pięknie opisywał nawet brudny świat. Czarował słowem, uwodził uśmiechem, olśniewał głębią przemyśleń. Wielki Szuler. Łatwo było się nim zachwycić
(fragment z książki)

Barwny i szczery obraz Nowickiego powstał z przytoczonych licznych jego opowieści, a także wspomnień rodziny i przyjaciół. W biografii dominuje obraz człowieka, nie aktora. Aktora można poznać w wielu wcieleniach. Człowieka zna niewielka garstka ludzi. Czytając miałam wrażenie, że Nowicki od zawsze był dorosłym i dojrzałym mężczyzną. Beata Biały tworzy niezwykły portret, niebanalnego człowieka, tym samym ocalając od zapomnienia. Czytajcie, warto.




Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Rebis