Żniwo recenzja

"Żniwo" to jedna z bardziej wyczekiwanych przeze mnie kontynuacji w tym roku. Po elektryzującym zakończeniu "Thunderheada" nie mogłam doczekać się ostatniej części, by przekonać się, jak Neal Shusterman zakończył cały cykl. Czy mnie usatysfakcjonował?

Po wydarzeniach na Wyspie Niezłomnego Serca z pozoru idealny świat zaczyna ujawniać swoje ciemne strony. Thunderhead nieustannie milczy a jego jedynym pośrednikiem na ziemi okazuje się Greyson, Faraday nadal szuka sposobu na przywrócenie kosiarzy do naturalnego porządku a Goddard zaczyna wprowadzać wiele zmian w systemie funkcjonowania Kosodomu. Czy dla ludzkości jest jeszcze nadzieja na lepsze jutro?

Muszę przyznać, że początkowo nie byłam przekonana do tej części. Przede wszystkim dlatego, że pierwsze strony są dość chaotyczne, przeskakujemy między miejscami i postaciami, chronologia też jest zburzona, co sprawiało, że nie do końca byłam w stanie zaangażować się w fabułę. Z tego co czytałam, nie był to jedynie mój problem, więc Neal mógł to rozpisać trochę lepiej. Jednak z każdą kolejną stroną wracałam do tego, co tak kocham w tym świecie. Postacie na powrót zdobywały swój pazur, a akcja zaczynała zmierzać w coraz bardziej zaskakującym kierunku aż do finału, który podobnie jak w poprzednich tomach zostawił mnie z rozdziawioną buzią i pustką w sercu. W tak świetnie wykreowanym świecie jeszcze dużo można było opowiedzieć, więc nieśmiało liczę na kolejne książki autora w ramach cyklu Żniwa Śmierci.

W tym tomie Citra i Rowan zostają zepchnięci niejako na drugi plan, bo w obliczu nawału bohaterów nie każdy ma szansę zdobyć tyle samo czasu na kartach powieści. Nadal jednak odgrywają znaczącą rolę, a Rowan z każdą kolejną częścią budzi we mnie coraz większą sympatię, podobnie jak Greyson. Jego rola w tym tomie przybrała bardzo ciekawy obrót. Jego rozmowy z Thunderheadem śledziłam z zaciekawieniem. Zresztą sam system jest bardzo błyskotliwy i ciekawie przedstawiony. Podobało mi się też ukazanie tonistów i ich wyznania, które jeśli jest traktowane w sposób zbyt bezkrytyczny i fanatyczny może mieć naprawdę zgubny charakter.

Neal Shusterman po raz kolejny stworzył historię, wobec której nie da się przejść obojętnie. Dzięki lekkiemu stylowi i wielu zwrotom akcji całość wciąga i wzrusza. Żałuję, że to już koniec, ale jednocześnie cieszę się, że zakończenie, mimo początkowych obaw, sprostało moim oczekiwaniom.

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Uroboros.