Tomek na Alasce recenzja

Dziś z okazji Dnia Dziecka chciałabym Wam opowiedzieć o książce „Tomek na Alasce”, która jest zwieńczeniem kultowej, kochanej przez wiele osób serii dla dzieci i młodzieży o przygodach Tomka Wilmowskiego. Mój tata i mąż z sentymentem wspominają ulubioną serię z dzieciństwa. Wygląda na to, że na książkach Alfreda Szklarskiego wychowało się kilka pokoleń. Szczególnie mąż jako imiennik tytułowego bohatera jest jego wielkim fanem. Często wspomina, jak ta seria pomogła mu przetrwać pobyt w szpitalu po zabiegu wycięcia wyrostka robaczkowego. Ja niestety nie znałam wcześniej tej serii i żałuję, bo dopiero teraz zdałam sobie sprawę, jak wiele straciłam. Co prawda „Tomek na Alasce” nie wyszedł już w całości spod pióra Alfreda Szklarskiego, który zmarł w 1992 roku, pozostawiając fanów z ogromnym niedosytem. Dopiero teraz po 60 latach od premiery pierwszej części pisarz Maciej J. Dudziak podjął się zakończenia historii bazując na notatkach pozostawionych przez zmarłego autora.

Myślę sobie, że żaden wierny fan przygód Tomka Wilmowskiego, nie przejdzie obojętnie obok tej książki i nie ważne jakie będą opinie i tak sam będzie chciał się przekonać, czy ukochana seria z dzieciństwa doczekała się godnego zakończenia. Nie znam pióra Alfreda Szklarskiego, więc nie wiem, na ile jego styl został tutaj zachowany i trudno mi tutaj odnieść się do pracy, jaką włożył Maciej J. Dudziak podejmując się wyzwania, ale muszę z całą pewnością stwierdzić, że dałam się wciągnąć w wir wydarzeń i zaskakujących zwrotów akcji. Z przyjemnością śledziłam losy głównego bohatera, dowiadując się po drodze wielu fascynujących rzeczy, bo dużą zaletą tej książki jest ogrom wiedzy i ciekawostek o świecie, jaką oferuje dzieciom i młodzieży. Podoba mi się, że młody czytelnik może w łatwy i przyjemny sposób przyswajać wiedzę, świetnie się przy tym bawiąc. O tym też zawsze wspominał mąż, że bardzo dużo dowiedział się z tej serii i czerpał z tego ogromną radość. Przeżył też masę przygód z głównym bohaterem, który stał się dla niego wielką inspiracją.

Czy zachęcam Was do sięgnięcia po tę pozycję. Pewnie, że tak. Mam tu oczywiście na myśli głównie fanów tej serii. I tak naprawdę nie ważne, czy będą zadowoleni, czy się zawiodą, bo nie o to w tym wszystkim chodzi. Liczy się to, że na pewno wrócą piękne wspomnienia z dzieciństwa, a nie ma nic lepszego. Mój mąż ma dziś zamiar z okazji Dnia Dziecka zrobić sobie najlepszy możliwy prezent i przeżyć jeszcze raz przygody z Tomkiem Wilmowskim. Już nie mogę się doczekać jego opinii!

Dziękuję Wydawnictwu Muza za egzemplarz do recenzji!