Zupa z ryby fugu recenzja

Ta książka to niedorzeczna, nieciekawa powieść. Źle, źle. Skasuj wszystko. I od nowa: Ta powieść jest dobra. Nie, nie. Skasuj wszystko. Jeszcze raz: „Zupa z ryby fugu” to genialna, niezwykle ciekawa, interesująca powieść, którą zdecydowanie powinno się przeczytać! Szwaja rzuca nam powiastkę inteligentną, dowcipną i wyjątkowo interesującą, jak na polską autorkę. To książka dla inteligentnych i mądrych odbiorców, to książka z lekką dozą ironii, śmiechu a przede wszystkim życia. Życia jako potrawy dla inteligentnych.
Tytułowa ryba fugu jest rybą trującą, odrobina nieostrożności w jej przygotowaniu i biesiadnicy umrą. Ryba fugu ma oznaczać nasze życie – czasem bezmyślnie wrzucamy ową rybę do garnka razem z flakami, płetwami itd., czasem zaś pomyślimy na tyle mądrze by współbiesiadnicy się nie potruli. By nasza potrawa była zjadliwa dla wszystkich.
W środku zawiłej i mocno poplątanej historii wyłaniają się postacie realne z krwi i kości. Realne w mniemaniu takim, iż ludzi takiego pokroju idzie spotkać na ulicach. Swoim nad wyraz przyciągającym stylem Szwaja stworzyła postacie, które ze strony na stronę zaczynało się lubić lub wprost odwrotnie. Czytelnik nie był stanie stać obojętnie, nie było mocy, aby stanąć w stu procentach za jedną stroną, gdyż ta faworyzowana zmieniała się o 360°. Faworyzując jedną stronę (Mirandę lub Anitę) trzeba być przygotowany na zwrot, na zwrot odwrotny do okazywanych emocji. Współczucie zamienia się w nienawiść, nienawiść w aprobatę, politowanie w poirytowanie.
To moja pierwsza powieść Szwai, dlatego tak ciężko ocenić mi obiektywnie czy pogorszyła się w pisaniu, czy może nadal ma ten sam styl. Wiem jedno, nie mogę nic zarzucić jej piórze. W ostatnich momentach troszkę zjechało na taką tanią obyczajówkę, ale nadal pozostawał ten sam, świetny styl. Co bardzo się chwali.
Autorka porusza bardzo dla mnie ważny problem naszego obecnego społeczeństwa, jakim jest in vitro. Jedna z dwóch głównych bohaterek – Anita – postanawia za pomocą in vitro mieć w końcu upragnione dziecko. Nie udane próby, depresja a potem kolega, który zagorzały katolik nie akceptuje tego zabiegu, jak i zarówno samej antykoncepcji. Problem tego zabiegu u Szwai jest na tyle przedstawiony, że mamy zarówno popleczników jak i przeciwników. I tu właśnie narodziło się moje pytanie – co wierze, co innych ludziom do poczynań bliźnich? Warto zwrócić uwagę na problemy poruszone w tej powieści, a zwłaszcza ten, gdyż do dnia dzisiejszego nadal toczą się oto spory. Osobiście uważam, że powinno poznać się wszelkie możliwe strony i mieć własne doświadczenie, aby wypowiadać się mądrze i odpowiedzialnie na dany temat. Bo nikt nie ma prawa władać naszym życiem (np. z ambony).
Polecam każdemu kto ma ochotę na dobrą, polską powieść, ma ochotę na trochę intelektualnej rozrywki.