Deklinacja męska/żeńska recenzja

Niedawno czytałam I tom opowieści o Zosi Knyszewskiej , "Tryb warunkowy" (recenzja tutaj) - bardzo mi się podobała - tym chętniej sięgnęłam po kolejny tom. Książki są wznowieniami, ale na uwagę zasługuje piękne wydanie.
Brawa dla grafika za przyciągające wzrok i bardzo spójne okładki - aż przyjemnie się na nie patrzy, jak stoją na półce. Wiem, że najważniejsze w książkach jest to, co znajdujemy wewnątrz, ale ja lubię takie dopieszczone, pięknie wydane książki. Lubię podczas czytania zerkać na okładkę - jestem wzrokowcem, lepiej je zapamiętuję i potem kojarzę.
Ale przejdźmy do meritum.

Na ostatnich stronach "Trybu warunkowego" zostawiliśmy Zosię na cmentarzu, po ceremonii pogrzebu jej narzeczonego, Marcina. Teraz spotykamy się w tym samym miejscu - Witek Halman zabiera Zosię z cmentarza i odwozi do domu. Jego uczucia do niej są niezmiennie, obiecuje cierpliwie czekać, aż kobieta pozbiera się i zechce z nim spotykać. Dają sobie pół roku przerwy - ustalony termin spotkania - marzec kolejnego roku.

Zosia wyjeżdża do Anglii i tam mocno angażuje się w pracę. Pomaga przy powstawaniu nowego hotelu, poznaje tam Matiję. Ich przyjaźń zamienia się w związek, ale Zosia nadal myśli o Witku, jednak nie ma z nim kontaktu. W Polsce w tym czasie dochodzi do rozruchów, to czasy Solidarności, a Witek zostaje zatrzymany w areszcie za działalność wywrotową. I znowu los ich rozdziela....
Po jakimś czasie Zosia wraca do kraju, a Witek wychodzi z więzienia. Trochę czasu mija nim ich ścieżki znów się skrzyżują - jedno wiedzą na pewno, chcą być razem. Zosia jest szczęśliwa, ale nie czuje się gotowa do małżeństwa. Witek w pewnym momencie traci cierpliwość i ... kontrolę nad sobą. To straszne przeżycie najpierw ich podzieli, a potem połączy, jeszcze mocniej.
Jak poukłada się ich dalsze życie? Czy Zosia zostanie panią Halman?

"Deklinacja męska/ żeńska" to świetnie napisana kontynuacja powieści "Tryb warunkowy". Doskonała powieść obyczajowa, która porusza czytelnika i zapada w pamięć. A zakończenie wzbudza mnóstwo emocji. Przeczytałam ją w mgnieniu oka - nie mogłam się oderwać od perypetii naszych bohaterów. Hanna Cygler napisała ciepłą i wzruszającą historię, ale nie mdłą czy melodramatyczną - ciekawą i wciągającą.
W realiach Polski lat osiemdziesiątych, Autorka stworzyła wiarygodną i barwną opowieść. Czyta się ją jeszcze lepiej niż pierwszy tom, znamy już bohaterów, lubimy ich i kibicujemy, aby w końcu się im udało.
Opowieść jest pełna uczuć i emocji, bardzo żywa, plastyczna - czyta się ją z przyjemnością. Lubię język i formę stosowaną przez panią Hannę - świetnie się czyta i nie sposób się nudzić.
Polecam serdecznie tę książkę - na pewno dostarczy wzruszeń !