Zniszczona recenzja

Witam, dziś mam dla was recenzję książki Zniszczona ❤️ autorki Moniki Rępalskiej ❤️.
„Miała 17 lat, gdy matka sprzedała ją do burdelu…”.
Młoda dziewczyna, zamiast uczyć się zaznawać najlepszych lat swojego życia i cieszyć się nim, zostaje sprzedana do burdelu, robi to jej własna matka za działkę narkotyków. Jej domem był pokój, w którym przyjmowała mężczyzn, mogłaby z tym żyć, lecz nie umiała, dla swojej młodszej siostry próbowała uciec i zostawić wszystko za sobą. Tak właśnie znalazły się w San Diego, tam zaczęły nowe życie, nowa praca, nowi przyjaciele, i to, co chciały najbardziej bezpieczeństwo… Zamknięta na mężczyzn wokoło w końcu znalazła tego, który zburzył ten mur, Maks wnuczek kobiety, u której dostała schronienie i pracę, on nauczył ją, czym naprawdę jest seks, namiętność i miłość. Lecz, czy na pewno przeszłość tak łatwo da się zostawić za sobą? Czy młoda kobieta z siostrą w końcu zaznają spokoju, o jakim marzą? Przeczytajcie sami 😉.
Zniszczona to bardzo, ale to bardzo mocna historia, pokazuje nam, co może zrobić człowiek chory, człowiek, który powinien kochać, bronić i chronić swoje dziecko przed złem tego świata. Matka narkomanka sprzedaje 17-letnie dziecko, które powinno w swoim młodym wieku cieszyć się swoim normalnym młodzieńczym życiem, powoli poznawać świat, zakochać się, przeżyć swój pierwszy raz z kimś, kto jest dla niej ważny. Tu, jednak pokazane mamy jak brutalnie, to wszystko jest zabrane tej młodej dziewczynie, jej niewinność zabrana w tak brutalny sposób nie mieści się nam w głowie. Los jest okrutny i tak można przyzwyczaić się do życia, jakie się ma, ale jeśli każdy z nas ma, choć trochę współczucia nie pozwoli dla swoich bliskich, by żyli jak dotychczas, by spotkał ich los, taki jak nas samych. Nasza bohaterka odważyła się i zabrała swoją siostrę z dala od świata, w którym ona była zmuszona żyć, i za to ją podziwiam, ponieważ odwaga i determinacja nie opuszczała tej młodej kobiety do samego końca. Jak dziwne i inne może być poznawanie świata od początku, normalna praca, normalni ludzie tak normalni, bo ludzi, który pracują w zwykłej restauracji, dla takiej osoby tacy są. Od nowa trzeba uczyć się zaufania, szuka się wtedy czegoś, co jest nam podejrzane, bo jak można pomagać komuś bezinteresownie? Hmm można, tylko nasza bohaterka nigdy nie zaznała nawet w małym stopniu tego, co zaznała u nowo poznanego starszego małżeństwa. Miłość, przyjaźń, dobroć, pomoc to wszystko jak się okazuje, istnieje i jest prawdziwe. Niestety los bywa różny, trzeba zmagać się z wieloma jego przeciwnościami, co zrobić, kiedy do drzwi znów puka dawne życie? Odwaga naszej bohaterki sięga tutaj zenitu, a autorka nie daje nam odpocząć od nowych emocji, strachu i determinacji, by osiągnąć to, czego się pragnie, a młoda kobieta chciała tylko jednego spokoju dla swojej młodszej siostry…