Zniknięty ksiądz. Moja historia recenzja

Przypadła mi do gustu ta książka, o dziwo wciągnęła bez reszty, choć temat wiary, chrześcijaństwa w Polsce budzi ostatnimi czasy mnóstwo kontrowersji. Społeczeństwo ma swoje zdanie na temat wpływu wiary na poszczególne aspekty życia i zapewne tutaj możnaby napisać na ten temat wiele książek, lecz relacja i punkt widzenia człowieka, który jest w ścisłej czołówce Kościoła, ba! stał w jego szeregach jako ksiądz, zdaje się być najlepszym świadectwem tego, gdzie są pęknięcia, głębokie rysy. W którym miejscu i w jakich aspektach niezbędna jest zmiana, która zmieni staczanie się Kościoła jako instytucji na dno, przyczyni się do reformy i przemiany Kościoła dla ludzi, a nie dla księży.

Marcin Adamiec wbrew pozorom i pierwszym oczekiwaniom unika przebierania w mocnych słowach na temat instytucji Kościoła, raczej gorzko rozprawia o sytuacjach, jakie zdarzyć się mogły na poszczególnych parafiach, czy księżom, którzy chcieli więcej. W relacji autora Kościół wśród hierarchrów jawi się jako miejsce, w którym posłusznie należy wykonywać najbardziej absurdalne rozkazy, panuje ciche przyzwolenie na pijaństwo, inne nałogi czy w efekcie na życie z kobietą pod jednym dachem czy zawierane związki homoseksualne. Nie ma tu miejsca na własne opinie, nie ma również miejsca na pomysły zmian ku wyjściu do prostego wiernego, na wyjście do ludzi, którzy miotają się jeszcze między wiarą a ateizmem. Jest za to miejsce na kolesiostwo, układy, przejmującą samotność księży, szybkie gaszenie zapału młodych seminarzystów a kolejno wikariuszy, karne przenoszenie na nieco bardziej wymagające parafie, czy oddelegowanie do zajęć, do których nie każdy ma predyspozycje czy odnajduje się w danej roli. Jak bardzo trzeba być zdeterminowanym, by trwać w wierze, w swoich przekonaniach i nadziejach? Ile jest w stanie znieść młody, pełen ideałów ksiądz, jak bardzo jest w stanie tolerować niedogodności z nadzieją, że przecież przyszedł tutaj ewangelizować, a nie walczyć z chorym kościelnym systemem? Czy ksiądz może pozostać człowiekiem, a może gdy staje się księdzem i elementem hierarchii kościelnej, może zapomnieć o byciu prostym, dobrym człowiekiem?