Zmora recenzja

„Strach to życie. Ci, którzy chcą umrzeć, nie czują strachu.”

Honoriusz Mond po raz kolejny mierzy się ze Śmiercią. Śmiercią, która przybiera postać demona z przeszłości. Jedna wiadomość powoduje, że Mortalista musi zmierzyć się z koszmarami, które dotknęły go już jako dziecko. Na dodatek w Krakowie dochodzi do makabrycznych zbrodni. Mond zaczyna wiązać ówczesne morderstwa z tymi sprzed lat. Czy Telefonista powrócił? Dlaczego dzwoni teraz do Monda? Czy jego życie jest zagrożone? Jakie sekrety skrywa Honoriusz? Mimo powiązania ze sprawą mężczyzna po raz kolejny stara się pomóc komisarzowi Bergowi. Z doradztwem, poradą i wsparciem przybywa także niezawodna w każdej sytuacji Allegra Szmit. Razem tworzą oni bardzo zgrany duet. Przed nimi kolejna makabryczna zagadka do rozwiązania. Kim lub czym jest Śmierć?

„Zmora” Maksa Czornyja to 4 tom serii o Mortaliście i kolejna bardzo dobra książka, która wyszła spod pióra autora. Cechuje się ona przede wszystkim szalonym tempem wydarzeń, nieustannymi zwrotami akcji i mrocznymi tajemnicami skrywanymi przez bohaterów. Krótkie rozdziały i idealnie skonstruowana fabuła z kryminalną intrygą pozwalają na zagłębienie się i wciągnięcie w tę historię już od samego początku. Jednak jak przystało na Czornyja, niczego nie możemy być pewni. To, co wydaje się proste i logiczne, nie zawsze takie jest. Główni bohaterowie — mocno zarysowani i charakterystyczni — sporo namieszają. Sprawa Telefonisty jak po nitce do kłębka powoli zacznie się wyjaśniać, a Szmit i Mond wykorzystując swoje ponadprzeciętne zdolności intelektualne, dotrą do prawdy. Jednak Allegrę, jako osobę wierzącą we wszystkie bóstwa, amulety i talizmany nigdy nie opuszczają złe przeczucia. Wpakuje się w niezłe tarapaty, a Mond będzie musiał zmierzyć się ze Śmiercią. Z tej części dowiemy się również bardzo dużo o dzieciństwie Monda, jego siostrze, rodzicach, kuzynce i tajemniczym Kanclerzu.

„Zmora” to niezwykle wciągająca i intrygująca kontynuacja, która poza główną makabryczną i szokującą stroną, przyprawiającą o dreszcz emocji i obrzydzenia, ma także tę drugą, dobrą stronę. Przy tej książce możemy nie tylko dobrze się bawić, wnikając w klasyczną mroczną intrygę kryminalną, próbując wraz z bohaterami dotrzeć do finału, ale także, czytać z uśmiechem na twarzy niektóre dialogi między bohaterami. Jestem zadowolona z powrotu do losów Monda i Szmit, a przede wszystkim z zapowiadanego przez autora kolejnego tomu :)