Grzech aniołów recenzja

Czy można przegapić własne życie? Czy wybory, które wydają się rozsądne, mogą stać się największym błędem? "Grzech aniołów" Charlotte Link to powieść, która uderza w czułe punkty – opowieść o miłości, strachu i decyzjach, które wracają jak bumerang, by upomnieć się o swoje.

Historia Janet Beerbaum zainteresowała mnie od pierwszych stron. To kobieta, której życie zdominowały decyzje podjęte niegdyś w imię rozsądku – wybór stabilności zamiast miłości, podporządkowanie się schematom zamiast podążania za własnym sercem. Jej dramatyczna walka o przyszłość syna Maksymiliana budzi współczucie, ale to dopiero początek burzy, jaka przetacza się przez jej życie.

Spotkanie z dawnym kochankiem, Andrew, uświadamia jej coś, czego podskórnie się domyślałam od samego początku – nigdy tak naprawdę nie zapomniała o przeszłości. Czytając o tym, jak stare uczucie odżywa, czułam się trochę jak świadek niebezpiecznego eksperymentu. Czy można ot tak wymazać lata kompromisów? Czy powrót do miłości sprzed lat to rzeczywiście szansa na szczęście, czy tylko złudzenie?

Janet wydaje się zdeterminowana, by odzyskać siebie i swoje życie, ale Link nie byłaby sobą, gdyby pozwoliła jej na to bez przeszkód. Gdy w fabule pojawia się wątek nagłego wyjazdu Mario do Prowansji, napięcie sięga zenitu. Dlaczego Janet wpada w panikę? Skąd ten irracjonalny lęk? Autorka sprytnie manipuluje nami, podsycając niepokój, choć do końca nie wiadomo, czego tak naprawdę się obawia.

Muszę przyznać, że "Grzech aniołów" to nie tylko historia o miłości i rodzinie, ale przede wszystkim o poczuciu winy, które potrafi być silniejsze niż czas. Link po raz kolejny udowadnia, że jest mistrzynią budowania nieoczywistej, klaustrofobicznej atmosfery. Niby bohaterowie podejmują racjonalne decyzje, niby wszystko zmierza w stronę szczęśliwego rozwiązania, ale gdzieś w tle czai się coś nieuchwytnego – złowroga nuta, która nie pozwala odetchnąć ani przez chwilę.

Nie jest to książka dla tych, którzy szukają prostych emocji i jednoznacznych rozwiązań. To opowieść, która pozostawia w głowie pytania, a nie gotowe odpowiedzi. I chyba właśnie to w niej podobało mi się najbardziej.