Czarna recenzja

Jako dziecko podkradałam tacie miesięcznik "Detektyw" i zaczytywałam się w opisach krwawych morderstw i zuchwałych kradzieży. Uwielbiałam oglądać też program 997 jednak tutaj rodzice byli bardziej uważni i rzadko kiedy udawało mi się pozostać przed telewizorem w czasie emisji.

Obecnie na jednym z kanałów tematycznych o profilu kryminalnym Michał Fajbusiewicz, legendarny prowadzący 997, przypomina najgłośniejsze, najbardziej dramatyczne sprawy sprzed lat.
Swego czasu natknęłam się na odcinek, który mówi o wydarzeniach, które opisuje książka "Czarna" Wojciecha Kuczoka.
Małe miasteczko, namiętny romans bogatego lokalnego przedsiębiorcy i tragiczny finał tej historii który wstrząsnął nie tylko lokalną społecznością ale całą Polską. To była bardzo głośna sprawa i nie dziwię się że postanowiono opisać ją w serii "Na F/aktach".
Zadania tego podjął się Wojciech Kuczok i moim zdaniem wywiązał się z niego bardzo dobrze.

Ponieważ znałam przedstawioną historię w trakcie czytania mogłam skupić się nie na samej akcji ale na narracji i bohaterach tego dramatu.
Miłosny trójkąt: atrakcyjna nauczycielka po trzydziestce, lokalny przedsiębiorca Jeremi którego jedyną miłością jest syn Pawełek i Beata - żona pilnująca domowego ogniska. Jest zakazany romans, jest taniec zmysłów, a potem zaczynają się komplikacje bo w małej społeczności takich rzeczy ukryć się nie da.
Wojciech Kuczok skupił się na emocjach, uczuciach, przemyśleniach bohaterów. "Siedzi" w ich głowach dzięki temu obserwujemy ewolucję ich postaw i wewnętrzną walkę z samym sobą.
Mnie najbardziej zafascynowała postać nauczycielki Marii która zostaje ukazana niezwykle plastycznie: od zakochanej kobiety nie zważającej na konwenanse po osobę zaszczutą przez małomiasteczkowa społeczność i zranioną przez ukochanego.

Autor jest oszczędny w słowach. Jego przekaz jest prosty ale dzięki temu bardzo dosadny przypominający czasami sprawozdanie lub wyciąg z akt sądowych.
"Czarna" to doskonały przykład, że zasada "im mniej tym lepiej" świetnie sprawdza się również w literaturze: mniej słów - więcej treści.

Dla tych którzy nie znają finału tej historii będzie to podwójnie ciekawa lektura. Zachęcam do czytania.