Ziemiożerczyni recenzja

Dolores Reyes "Ziemiożerczyni".

Opowieść o młodej dziewczynie, innej niż inni ludzie. Ona posiada dar, który jednocześnie jest jej utrapieniem. Dziewczyna je ziemię. Ziemia pokazuje jej różne rzeczy, ale żeby zobaczyć wizję dotyczącą konkretnej osoby, ziemia musi być dobrze przygotowana. I ona sama musi się nastwic psychicznie i fizycznie do tego. Jest to dar, bo pomaga odnaleźć zaginionych, pomaga dotrzeć do prawdy. Utrapienie, bo przez większość osób jest ona odpychana. Mało tego, dla większości jest dziwadłem. Nie ma przyjaciół. Nie ma nawet znajomych. Ma tylko brata. Matka nie żyje, ciotka ich zostawiła. Ojciec... Ojciec gdzieś tam w świecie jest. Ona to wie, bo zjadła jego ziemię. Ale cóż z tego? Muszą sobie radzić sami. Z okazjonalnymi znajomymi jego brata... niektórzy i tak uciekają, gdy tylko na jaw wychodzi, że ona to Ziemiożerczyni.

Nie sposób dowiedzieć się, czemu ziemia ją wybrała. Nie sposób pomóc wszystkim. To ją zmienia, wyniszcza, jeszcze bardziej oddala od normalności. A jednak nie potrafi z tym skończyć.

Historia bardzo wyjątkowa. Czyta się szybko i przyjemnie, pomimo faktu, że opisuje dziwny proces łączący ziemię z główną bohaterką. Pokazuje jej życie, dorastanie, stratę bliskich osób. Pokazuje próbę pomocy innym. Ukazuje także silną więź rodzeństwa, a także nadzieję, że każdy prędzej czy później ma szansę spotkać osobę, która zaakceptuje zalety i wady, będzie wspierać i szanować, nie potępiać. Po prostu będzie kochać. Po mimo inności i to dość rażącej, każdy zasługuje na przyjaciela od serca.

Już dawno chciałam przeczytać powyższą książkę. Musiałam trafić tylko na odpowiedni moment. Skupić się. Nie oceniać powierzchownie. Teraz wiem, że warto było poczekać. "Ziemiożerczyni" to krótka powieść, zawierająca tak wiele... jestem pełna podziwu. Można by rzecz, że utrzymana jest w dość ciężkim, monotonnym i lekko depresyjnym tonie. Nie powiela modnych schematów. Wręcz przeciwnie. Dawno nie czytałam tak bardzo innej powieści. Nie jest to historia dla każdego, aczkolwiek paradoksalnie, każdy powinien ją przeczytać. Tak subiektywnie, chętnie przeczytałabym ciąg dalszy. Jestem bardzo ciekawa, czy dziewczyna dalej brnęła by w ten cykl, czy może jej życie zmieniło by się diametralnie.

Z czystym sumieniem, polecam!