Randka pod jemiołą recenzja

"Randka pod jemiołą" - po pierwsze to nie jest świąteczna książka. Jest najzwyczajniej w świecie przeciętna obyczajówka. Po drugie temat oklepany, motywy oklepane. Po trzecie w pewnym momencie książka stała się lekko męcząca bo ile w kółko można wałkować jedno i to samo. Po czwarte to co miało być zabawne i rozweselające na mnie tak nie podziałało.

"Randka pod jemiołą" to książka o zdradzonej i porzuconej żonie, która w bardzo lekki, cudowny i magiczny sposób diametralnie zmienia swoje życie. Owszem, czasem tam sobie popłacze ale generalnie dzięki wspaniałej rodzinie i przyjaciołom szybciutko staje na nogi, zdobywa pracę marzeń, nowe mieszkanie i nową miłość. Powieści nawet nie uratowała koza Nostra, koza babci Rózi. O ile babcia Rózia była całkiem fajna, tak postać Zoi oraz Igi działały mi na nerwy. Nie lubię takich tanich filozoficznych porad a przekręcanie przez Igę wszystkich powiedzonek miało być śmieszne ale dla mnie nie było.

Okładka kusi śwętami, pierwszy króciutki rozdział zapowiada świąteczną opowieść i to by było na tyle. Specjalnie zostało to zaprojektowane tak, żebyśmy sięgnęli po tę powieść w grudniu, tylko że większość z nas poczuje się nabita w butelkę. Zero klimatu i magii świąt.