Potęga zemsty recenzja

To już trzeci tom z serii opowiadającej o walkach i wszystkich trudnościach wikingów, zwłaszcza tych najsłynniejszych. Mówię tu o sławnym Ragnarze Lothbrok i jego synach, chociaż i inni mniej znani wikingowie mają tutaj swoje przysłowiowe trzy grosze do wtrącenia.

,,Gniew Północy" skończył się najgorzej, jak tylko mógł, pozostawiając nas w napiętym oczekiwaniu na kolejny tom. A chodzi mi tu o śmierć legendarnego wojownika i paskudną zdradę. I to nie jedną, jak możemy się przekonać już na pierwszych stronach trzeciego tomu gdzie Eryk Krwawy Topór najechał na Hedeby, gdy synowie Ragnara wraz z wielką zebraną armią udali się do Northumbrii. Dlaczego tam się udali? A to dlatego, aby mścić się za paskudną śmierć ich wielkiego wodza.

Gdy dochodzi do tak wielkiego starcia na terenach Anglii, nikt nie jest bezpieczny i nikt nie ucieknie przed furią wikingów. Jednak gdy powstaną pewne niedogodności, to trzeba wyjść im naprzeciw... i to właśnie zamierza uczynić niesamowity Ivar Bezkostny, dla którego sława oraz dobra strategia jest wszystkim.

Pozostaje mi zostawić tutaj tylko dla was takie pytanie: Jak daleko jest w stanie się posunąć ten Demon Śmierci, aby dopiąć celu? Odpowiedź na to znajdziecie w tej oto książce, to mogę wam obiecać ;)




Przez takie książki, jak te cieszę się, że widać progres w pracy autora. Trzeci tom zdecydowanie różni się od pierwszego. Wciąż zdarza mi się pogubić przy tym kto mówi... ale i tak widać tu kawał dobrej zmiany. Bohaterowie też są coraz mniej płascy, chociaż dalej nie mogę przecierpieć jaką rolę do odegrania dostał najstarszy syn Ragnara... no ale mówi się trudno. Wracając. ,,Potęga Zemsty" jest zdecydowanie bardziej rozbudowana i ciekawa niż poprzednie tomy. I chociaż czasami irytował mnie ciągły przeskok między perspektywami, to rozumiem skąd ten zabieg i dlatego aż tak go nie potępiam.

Co do fabuły, to mi się podobało (zwłaszcza końcówka, przy których autor zawsze coś tak dowali, że aż rwie do czytania kolejnego tomu). Cała ta seria jest o walkach, ale w tej książce było coś wyjątkowego, czego nie było w poprzednich dwóch tomach - Ivar miał prawdziwe kłopoty - za co jestem wdzięczna panu Komorowskiemu, bo bez tego ta postać byłaby wręcz zbyt wyidealizowana. I to przejęcie Hedeby i to, co tam się działo... no warto po to sięgnąć, żeby dowiedzieć się, jak to wszystko tam wygląda.

Na koniec tylko dodam, że bardzo zaskoczyła mnie Amira, która przeszła chyba najbardziej gwałtowną zmianę ze wszystkich postaci i to jest super, bo dzięki temu widać jak działania Ivara mają na nią wpływ.

,,Potęga Zemsty" dostaje ode mnie 7/10.