Zapałka na zakręcie recenzja

 Krystyna Siesicka i jej powieści to dla mnie wehikuł czasu. Wspaniały relaks.
 Wartościowa opowieść. Niby młodzieżowa, ale nawet dorośli mogą z niej zaczerpnąć kilka prawd o sobie.
 Opowieść o pierwszych miłościach. O budowaniu relacji. O przyjaźni, zaufaniu. O błędach młodości i strachu przed odrzuceniem. O szacunku. Uczy empatii i zrozumienia dla motywów postępowania kształtujących się charakterów. Jak ważne jest wsparcie i dawanie drugiej szansy. Jak czasami jesteśmy zbyt surowi w ocenianiu innych. Jak boimy się pytać i odpowiadać na pytania. Bez właściwej komunikacji ludzie budują mury pomiędzy sobą. Przez domysły, które z prawdą nie muszą mieć nic wspólnego można dużo stracić.
 Autorka zwraca też uwagę na to, że nikt nie jest zły. Bywa, że się gubimy i źle postępujemy. Ale trzeba starać się wyjaśniać i trzeba szukać właściwej osoby, która wysłucha. I zechce zrozumieć.
 Bohaterowie "Zapałki na zakręcie" odznaczają się ogromną dojrzałością emocjonalną i mądrością życiową jak na nastolatków (choć nie ma się co dziwić - akcja toczy się kilkadziesiąt lat temu!) oraz zaradnością i pracowitością, co niestety zanika wśród dzisiejszych nastolatków.
 Co mnie urzekło jeszcze na plus? Brak komputerów czy smartfonów. I oni naprawdę się nie nudzili :).
 Bardzo uważna jest Krystyna Siesicka. Do tego potrafi rozśmieszyć czytelnika. Zatrzymać i zmusić do refleksji nad sobą i życiem.
 Jej książki mają duszę, a ja odczuwam ogromny sentyment do jej twórczości.
 To nie był stracony czas. To było odprężenie :)
 
 
 Dwie wady, która raziły moje oczy:
 1. mnogość wykrzykników w wypowiedziach
 2. Jak można nie poznać ojca po 5-ciu latach? To możliwe, żeby w pamięci 17-latki nie pozostały żadne wspomnienia? Czy dorosły człowiek może w ciągu 5-ciu lat zmienić się nie do poznania?!