Listy zza grobu recenzja

Muszę przyznać, że stosunkowo późno zetknęłam się z twórczością Remigiusza Mroza, a Listy zza grobu są moją pierwszą pozycją tego autora. Nigdy nie byłam ogromną fanką polskich dzieł, natomiast po raz kolejny mile się zaskoczyłam. Jest to powieść dość mroczna. Już sam fakt otrzymywania listów od zmarłego ojca sprawia, że człowiek myśląc o tym ma ciarki na plecach. Klimat z każdym kolejnym rozdziałem jest stopniowo budowany.
Na ogromna uwagę zasługują postacie : Kaja Burzyńska i Seweryn Zaorski. A zwłaszcza chemia, która między nimi zaistniała. Uważam bowiem, że bardzo ciężko jest ją oddać „na papierze", co bardzo sprytnie uczynił Mróz.

Co prawda jest to jedna z moich pierwszych powieści Remigiusza, ale już mogę powiedzieć, że bardzo polubiłam jego styl pisania. Czyta się go szybko, a jednocześnie zrozumiale i przyjemnie. Sama historia jest bogata wiele wątków, których rozwiązania nie sposób jest się domyśleć. A każdy kolejny rozdział jest dla czytelnika zaskoczeniem. Co więcej, nie wiele znanych mi książek, w podobnej tematyce, zmusza mnie do ciągłego jej przetwarzania już po czytaniu. Z ta jest jednak zupełnie inaczej. Myślę, że nie jestem jedyna. Moje myśli wciąż krążyły wokół momentu w ciągu dnia, kiedy będę mogła w spokoju usiąść i ją dokończyć.
Nie mogę powiedzieć, czy jest ona podobna do pozostałych. Mam zamiar dopiero sięgnąć po kolejne utwory. Natomiast niewątpliwie stanowi dobry początek dla kogoś, kto nie był zaznajomiony z Remigiuszem Mrozem, tak jak ja. Stanowi od doskonały "pierwszy krok" w stronę jego twórczości. Mam nadzieje, że jesteście w stanie polecić mi ich wiele więcej, jeśli nie to udam się do skarbnicy nakanapie.pl w celu ich znalezienia. Gorąco polecam!