Wszystko, co powinieneś wiedzieć, zanim umrzesz recenzja

Małgorzata Węglarz „Wszystko, co powinieneś wiedzieć, zanim umrzesz. Tajemnice branży pogrzebowej”

Żyjemy w XXI wieku, a o śmierci wiemy mniej niż w ubiegłym. W powyższym stwierdzeniu nie chodzi mi o naukę zwaną medycyną, a rzecz jeszcze bardziej przyziemną (i to w dosłownym tego słowa znaczeniu) a o instytucję zwaną branżą pogrzebową. W dobie gdy człowiek żyje szybko – tu i teraz, fakt jakim jest śmiertelność sprowadza się jedynie do epicko zagranych scen śmierci w filmach lub też postawienia świeczki na grobie w Święto Zmarłych.

Czy umieranie naprawdę jest takie ładne? Czy do zwłok dopiero co wyciągniętych po kilku tygodniach ze zbiornika wodnego da się podejść bez chociażby maseczki? Czy zwykły domestos wystarczy aby posprzątać miejsce zbrodni? Czy rozmowa o śmierci może sprowadzić ją na członka naszej rodziny? Czy wypada rozmawiać o śmierci? Czy osoby pracujące w zakładach pogrzebowych to naprawdę pijacy bez serca, zwykłe hieny lecące jedynie na pieniądze żałobników? Czy łatwiej otworzyć zakład pogrzebowy od budki z hot dogami? Czy prawo funeralne w Polsce może być przestarzałe? – skoro umiera się tak samo jak i pięćdziesiąt lat temu?

Na te i wiele innych pytań można znaleźć odpowiedzi w książce Pani Węglarz. Świetnie przeprowadzone wywiady z przedstawicielami branży jak i doulami oraz psychologami. Nie jest to książka trudna w odbiorze. Każde branżowe słownictwo zostało wytłumaczone. Jednakże jest to bardzo przerażająca lektura, nie chodzi mi o poruszaną tematykę – śmierci, a to w jaki sposób ludzie zaczęli podchodzić do sprawy śmiertelności. Jak staliśmy się tak wielkimi ignorantami? Wydaje mi się, że książkę powinien przeczytać każdy. Otwiera oczy. Bardzo dobrze, że autorka podjęła się tak istotnego tematu, który w dalszym ciągu jest niestety tematem tabu.

„Trumna kształtem przywodzi na myśl ciało zmarłego, nawet przy zamkniętym wieku wiemy, ze spoczywa w niej człowiek. A to niewielkie zimne naczynie? Nieuchronnie skłania do refleksji: czy naprawdę tylko tyle z nas zostaje?”