Zanim umarłam recenzja

"Zanim umarłam" to kolejna powieść autora "Bliżniąt z lodu". I o ile "Bliźnięta" były dla mnie naprawdę dobrą powieścią, tak "Dziecko ognia" okazało się totalnym niewypałem, a "Zanim umarłam" uplasowało się pośrodku. Autor operuje tym samym schematem, dzieli się stopniowo strzępkami informacji ale robi to w dość męczący sposób. Poza tym zarzucił nas licznymi nazwami wzgórz, pagórków, roślin, miejsc, za pomocą których próbował przybliżyć nam park narodowy Dartmoor. Dodatkowo próbował wpleść trochę wierzeń, przesądów dawnych mieszkańców Dartmoor ale wyszło to dość słabo. Generalnie cała fabuła kręci się wokół tego kogo widziała lub wydawało jej się, że widzi córka Kath, dziecko cierpiące na zaburzenia spektrum autyzmu plus mamy do tego częściowy zanik pamięci u głównej bohaterki. Książka ciut lepsza niż "Dziecko ognia" ale czterech liter nie urywa i tym razem czytało mi się ją całkiem całkiem :) Samo rozwiązanie zagadki dość zaskakujące i jak to mówią ;) wszystko pozostaje w rodzinie ;)

I jeszcze jedna sprawa. Strasznie raziło mnie beztroskie podejście rodziców do choroby córki. Ich postawę można przedstawić tak : zamykamy oczy, nie idziemy do lekarza, nie diagnozujemy, czyli udajemy, że nie ma problemu bo niby nie chcemy dziecku nadawać etykietki osoby chorej, a co za tym idzie chcemy ją chronić przed stygmatyzacją. Tylko takim postępowaniem , brakiem odpowiedniej diagnozy, brakiem odpowiedniej pomocy, tylko moim zdaniem jej zaszkodzili. Narazili dziecko na pośmiewisko, wyobcowanie, samotność i niezrozumienie. Koledzy szkolni unikali małej, szydzili z niej , wyśmiewali ją, dziewczynka była samotna i nieszczęśliwa bo tak naprawdę dzieciaki ze szkoły nie miały pojęcia o jej chorobie i zwyczajnie postrzegali ją jako dziwadło. Dziecko nie radziło sobie ze stresem, podejmowało niezdarne próby nawiązania kontaktu ale za każdym razem było odpychane i nieakceptowane. I to była ogromna wina rodziców. Kath niby serce się kroiło gdy obserwowała te niezdarne próby nawiązanie przyjaźni i okrutne odrzucenie ale nie zrobiła z tym nic. Dopiero na sam koniec życie dziewczynki troszkę odmieni się na lepsze.