Zamiana recenzja

Wyobrażacie sobie zamienić się życiem z babcią? Mieszkanie, znajomi, telefon - wszystkie aspekty. Brzmi nieprawdopodobnie, ale właśnie to spotkało Leenę i Eileen, bohaterki najnowszej powieści Beth O’Leary Zamiana.
Leena i Eileen przeżywają rodzinną tragedię. Każda z nich radzi sobie z nią na swój sposób, mniej lub bardziej skuteczny. Na tym życiowym zakręcie postanawiają zamienić się miejscami na dwa miesiące. Starsza kobieta wyjeżdża do Londynu i wprowadza się do mieszkania i współlokatorów wnuczki. Leena natomiast zostaje na wsi i przejmuje obowiązki babci. Zamiana spowoduje nie lada zamieszanie w życiu kobiet, po którym nic już nie będzie takie samo.

Czytając o przezabawnych perypetiach Aileen podczas szukania partnera na portalu randkowym bawiłam się świetnie. Jej cudowne poczucie humoru sprawiały, że nie raz śmiałam się na głos. Urzekła mnie także jej charyzma i kreatywność. Opracowywała plan działania, a potem skutecznie punkt po punkcie go realizowała, nie zważając na przeciwności losu. Tę determinację i dążenie do celu wykazuje także jej wnuczka Leena, choć może brak jej mądrości życiowej babci. Oprócz głównych bohaterek, poznajemy w książce szereg niezwykle ciekawych postaci drugoplanowych. Niemal od razu zaprzyjaźniłam się z Marthą, Fitzem, Bee czy Arnoldem.

Zamiana to książka, która nie tylko bawi, ale też zmusza do zastanowienia i refleksji. Autorka zwraca uwagę na osoby starsze. Seniorzy często czują się samotni, są marginalizowani. To bardzo krzywdzące podejście, ponieważ tak samo jak młodzi potrzebują towarzystwa, uczucia. Randkowanie w takim wieku może wydawać się niestosowne, a nawet wzbudzać niesmak, ale seniorzy mają przecież takie same potrzeby jak młodsi, chcą być kochani, mile spędzać czas. Młodsze pokolenia powinny czerpać z życiowej mądrości i doświadczenia nestorów. Książka pokazuje także, że w przyjaźni nie ważna jest różnica wieku. Te dwa światy mogą ze sobą doskonale współgrać.
Czytelnicy, którzy szukają w Zamianie wątków romantycznych, mogą się nieco zawieść, gdyż nie był to motyw przewodni książki. Autorka postawiła na więzi rodzinne, przyjaźń i sąsiedzką wspólnotę. Ta powieść jest niezwykle urocza, ciepła z dużą dozą optymizmu. Poczucie humoru i błyskotliwe dialogi sprawiły, że wprost nie mogłam się oderwać od lektury. Moje pierwsze spotkanie z Beth O’Leary uważam za niezwykle udane.