Zajazd pod Szalonym Mnichem recenzja

„Geriatryczne biuro śledcze. Zajazd pod Szalonym Mnichem” to książka na którą się zdecydowałam, ponieważ czytałam dużo pozytywnych opinii na temat pierwszego tomu. Nie powiem, ale byłam bardzo ciekawa tej historii. Jednak, czy autorka na pewno spełniła moje oczekiwania?

Hmm… „Geriatryczne biuro śledcze. Zajazd pod Szalonym Mnichem” to książka, co do której mam mocno mieszane uczucia. Przyznam szczerze, że robiłam do niej dwa podejścia. Za pierwszym razem nie mogłam się w niej wcale odnaleźć. Zaczęłam więc czytać coś innego i po skończeniu postanowiłam do niej powrócić. Za drugim podejściem było lepiej. Po ciężkim thrillerze potrzebowałam czegoś lekkiego i ta książka wpasowała się bardzo dobrze.

Ciekawie jest tu na pewno przedstawione społeczeństwo wsi. Każdy każdego zna, wszyscy plotkują, wszyscy muszą wszystko wiedzieć. Jak ktoś z was pochodzi ze wsi to doskonale zdaje sobie sprawę o czym mowa. Jest to przedstawiony w śmieszny sposób i trochę nad wyraz, ale doskonale oddaje klimat małej miejscowości.

Autorka ma lekkie pióro i książkę czyta się naprawdę szybko. Bardzo ciekawy pomysł na fabułę. Komedie kryminalne bardzo lubię, więc byłam zadowolona z takiego rozwoju wydarzeń. Jednak muszę wspomnieć, że humor autorki trzeba polubić i zrozumieć. Mnie to chwilkę zajęło, ale później już było tylko lepiej.

Niestety wydaje mi się, że jest tu za dużo bohaterów, którzy mają coś do fabuły wnieść. Na początku bardzo trudno było mi się przez to połapać kto, co, z kim, po co. Trochę to utrudniało mi odbiór powieści i nie mogłam się do końca skupić na rozwoju wydarzeń. Wpływ na to zapewne miała też nieznajomość tomu pierwszego.

Reasumując „Geriatryczne biuro śledcze. Zajazd pod Szalonym Mnichem” to powieść, która nie każdemu przypadnie do gustu. Ta historia jest dobra, jednak w moim odczuciu troszkę niedopracowana. Mimo wszystko przy lekturze bawiłam się dobrze. Owszem początki były skomplikowane, jednak ze strony na stronę coraz lepiej odnajdywałam się w tym świecie.

IG: libresun