Złodziejka książek recenzja

Wiele miesięcy ta książka leżała u mnie na półce, czekając aż w końcu się na nią odważę i będę gotowa na wojenną historię o niewinnej dziewczynce, której koleje życia powiodły do II wojny światowej.
Od początku książki zaskoczeniem dla mnie staje się styl i narrator. To Śmierć opowiada nam historię Liesel w sposób bardzo prosty, łatwy w odbiorze, ale jednocześnie nie pozbawiony emocjonalności. Okazuje się, że nawet Śmierć czuję żal za tymi utraconymi życiami, których dusze musi zabierać, " Ja , jak zwykle zbierałem dusze. Byłem zmęczony, a nie minęła jeszcze połowa roku". Opisy uczuć stanowią swoisty dowód na brutalność wojny. Jest to odmiana w obrazie śmierci do jakiej się przyzwyczailiśmy - czarna postać z postrzępioną szatą i kosą w ręku, a tutaj występuje w roli pracownika, który musi wykonywać swoje zadania. " Powiadają, że wojna jest najlepszą przyjaciółką śmierci. Ja mam inne zdanie na ten temat. Dla mnie wojna jest jak szef, który oczkuje niemożliwego... żąda coraz większych wysiłków".
Przy zabieraniu jednej z dusz - małego chłopca zmarłego w pociągu, Śmierć została przyłapana przez Liesel Meminger jego siostrę. I od tej pory Śmierć będzie śledzić losy dziewczynki .
Liesel jako 9 latka już straciła braciszka a matka zdecydowała, że dla jej dobra odda ją do nowej rodziny, i tak trafia do Rose i Hansa.
I teraz poznajemy obraz wojny z perspektywy mieszkańców hitlerowskich Niemiec. W kulturze wciąż za mało jest wspomnień i relacji świadków o tym co czuły takie osoby. Przyzwyczajeni do obrazu złych Niemców , którzy wspierali i wykrzykiwali Heil Hitler nie zdajemy sobie prawy o dramacie osób, które zostały wplątane w te czasy i z całą pewnością nie dzielili tych samych poglądów co fuhrer.
I taką historię widzimy - małżeństwa, które z narażeniem życia ukrywa Żyda, którzy sprzeciwiają się tej całej machinie, którą napędza autorytarna władza.
Mark Zusak stworzył bardzo wiarygodną opowieść z wielobarwnymi i wiarygodnymi bohaterami, którzy mają swoje słabości, przeklinają, cierpią, boją się.
Tytuł wskazuje na zajęcie, jakim parała się Liesel, to właśnie książki ją uratowały, znalazła w nich ostoje, ucieczkę od piekła i możliwość opowiedzenia swojej historii .
Piękna, pouczająca książka.