No, Asiu! recenzja

Paweł i Joasia poznali się już w poprzedniej części książki, niemniej jednak ich znajomość dopiero teraz nabiera prawdziwego rozpędu, gdyż Paweł postanawia na stałe wrócić do ojczystego kraju. Wraz z córką zamieszkuje w małym pokoiku w domu spokojnej starości. Postanawia również zawalczyć o niedostępne serce Joasi, choć to akurat okazuje się wcale nie taką łatwą sprawą. Joasia, mimo iż sama chętnie rzuciłaby się w ramiona Pawła, wciąż udaje niedostępną. 

Paweł natomiast zyskuje wrogów w panach zamieszkujących dom spokojnej starości, gdyż korzystając ze swoich zdolności postanawia rozpocząć zajęcia z krawiectwa dla mieszkańców. Niemniej jednak starsi panowie uznają to za próby odrywania ich kobiet. 

Maria i Gienia niczego nieświadome, jak zawsze pakują się w kłopoty, które przysparzają im, oraz innym mieszkańcom nie lada problemów. 

Książkę czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Nie ma zbędnych opisów, a napisana jest bardzo prostym i lekkim językiem. Druga część przygód Joasi i jej podopiecznych zdecydowanie bardziej przypadła do mojego gustu.
Książkę otrzymałam za punkty w portalu czytampierwszy.