Za kamerami recenzja

Bylibyście skłonni pozwolić na wejście w Wasze prywatne życie z… kamerami ?

Każdy z nas oglądał z pewnością jakieś reality show. Ale co innego patrzeć na coś co zastanawiamy się czy jest rzeczywiście realne czy zwyczajnie wyreżyserowane, a co innego być tą osobą nagrywaną, tracącą tak wiele prywatności, mającą świadomość, że każdy nasz gest, słowo, czyn, obserwują tysiące osób. No i co innego świadomie się na to zdecydować. A jak jest się postawionym przed faktem dokonanym, praktycznie bez prawa do protestu ?

Thea i Jacobie zostali pozbawieni możliwości decydowania o sobie w tej kwestii. Nikt nie spytał ich czy chcą wziąć udział w relity show “Prawdziwe życie”. Ich rodziny są wpływowe, dobrze sytuowane. Po co im taki rozgłos i jak się mówi - wejście z butami w ich życie ? Dlaczego mimo świadomości, że ich dzieci tego nie chcą, ignorują ich zdanie i umieszczają nawet w jednym pokoju na poddaszu ? Czy to już parcie na szkło ? Takie przesadne pragnienie sławy ?

Nigdy wcześniej nie spotkałam się z takim wątkiem w książce i bardzo mnie on zaciekawił. Aczkolwiek liczyłam na to, że tematyka udziału w tym programie, opis emocji jakie towarzyszą uczestnikom, tego jak to za tymi kamerami dokładniej wygląda, będzie konkretniejszy, bardziej szczegółowy. Jednak odnieść można wrażenie, że to dodatek, tło, urozmaicenie całości. Głównym wątkiem tej książki jest zdecydowanie ten romantyczny tzn relacja Thei i Jacoba.

Ewidentnie od dawna do niej wzdychał jednak w ukryciu. Czy teraz nadarzyła się szansa, by Jacob zbliżył się do dziewczyny ? Nie będzie to proste nawet pod jednym dachem czy w jednym pokoju. Thea przez sam fakt, ile przykrości wyrządziła jej siostra chłopaka, jakie niejednokrotnie piekło jej zgotowała, nie potrafi mu zaufać, patrzy na niego przez pryzmat swojej oprawczyni. Czy uda mu się przekonać ją do siebie ?

Książka, jak samo wstępne ostrzeżenie wskazuje, porusza też dość ważne i trudne tematy. A to akurat bardzo cenię, lubię jak życie rzuca kłody pod nogi bohaterom, lubię patrzeć jak konkretnie poturbowani przez los, wstają z kolan i stawiają mu czoła. Jednak całość wypadła tak…nijak. Książka jest w sam raz, na raz. Bez efektu wow, bez tego na co liczyłam. Brakowało mi w niej czegoś co wywołałoby fajerwerki, co doprowadziłoby do upadku szczęki na podłogę.

Finalnie dostałam romans, w którym bohater sprawia bardzo dobre wrażenie, łatwo go polubić. Thea zaś jest ciut specyficzna. Stawia cudze dobro ponad swoje i brakowało mi w niej tego pazura, umiejętności walczenia o siebie. Choć zarazem nie była typową ofiarą losu. Ciężko było mi chwilami ją zrozumieć…

Ale to moje wrażenia i pierwsze spotkanie z twórczością Oli. Sądzę, że nie ostatnie, bo widzę tu potencjał i kreatywności jej odmówić nie mogę. Lubię gdy autor czy autorka zaskakują czymś tak świeżym i nie oklepanym. Sądzę, że to zmierza w dobrym kierunku i będę z zaciekawieniem obserwować dalsze poczynania pisarki.

Dziękuję za egzemplarz do recenzji.