Za głosem nienawiści recenzja

"Za głosem nienawiści" jest drugim tomem dylogiiBarwyuczuć. Ponownie wracamy do historii Luizy. Mika dziesięć lat od zakończenia pierwszego tomu. Los nadal nie oszczędza naszej bohaterki. Trzymałam mocno kciuki, by jej się poukładało. A trzeba przyznać, że dojrzała, zmieniła poglądy na życie.

Oprócz Luizy sprawdzamy co słychać u innych postaci książki. Oni, jak się okazuje, również sporo w życiu przeszli. Pojawiają się też nowe, nie mniej interesujące.

Jeśli miałabym jednym słowem określić sedno tej powieści, byłoby to cierpliwość. Idealnie pasuje i oddaje przekaz przedstawionej na kartach książki historii. Widzimy, że bycie cierpliwym, nie podawanie się przeciwnościom losu i niepowodzeniom, z czasem przynosi owoce. Trzeba tylko walczyć o siebie, swoje szczęście, nie pozwolić, by ktoś inny podejmował za nas kluczowe decyzje. A miłość? Ona także potrzebuje czasu. Cierpliwość i jeszcze raz cierpliwość.

"Nie mogła patrzeć, jak ten facet nurza się w bólu. Fakt, potrafił się bawić i szaleć, ale też nieraz dał się poznać jako człowiek na którym mogła polegać. Może nie do końca rozumiała, dlaczego lokował uczucia akurat w takich kobietach, ale kim była, żeby mu to wytykać."

Przeszłość jest nieodzowną częścią naszego życia i nie się jej wyprzeć ani przed nią uciec. A jeśli jeszcze dodatkowo dała nam w kość, trudno jest otworzyć się na to, co nowe i ponownie zaufać.

"Była samotna, a osoba, którą chciała chronić, nie rozumiała tego. Mężczyzna, który, jak jej się wydawało, chciał ją wspierać, zaczął ją ograniczać. Już raz komuś całkowicie zaufała. Dzięki temu znała gorycz porażki..."

Książka jest bardzo realna. Wszystko to, o czym czytamy, mogłoby mieć miejsce w rzeczywistości. Zostały tu poruszone takie tematy jak: uzależnienie od hazardu czy zmiany w szkolnictwie. Aneta Krasińska doskonale oddała tło dla toczących się wydarzeń. Jednym z takich wątków jest wybuch pandemii i związane z nią restrykcje. I ta niemoc ludzi wobec wirusa, którego nie zawsze dało się pokonać...

"Za głosem nienawiści" to powieść pozbawiona lukru i tych wszystkich serduszek. Za to z odrobiną soli i pieprzu, co nadaje jej realności. To pełna emocji powieść o walce o szczęście, nauce ponownego zaufania, cierpliwości. Jaki smak ma prawdziwa miłość? Czy Luiza w końcu go zazna?