Szkarłatna głębia recenzja

"Szkarłatna głębia" to bardzo dobry kryminał retro. Cenię sobie bardzo książki, które oprócz rozrywki pomagają odświeżyć bądź poszerzyć wiedzę. A ta książka właśnie taka jest. Zapewnia bardzo dobry relaks oraz towarzystwo wielce charyzmatycznego i niebezpiecznie pociągającego Christiana Abella, dodatkowo przybliżając nam historię wydobywania bursztynu oraz historię osadnictwa mennonickiego na Mierzei Wiślanej i Żuławach. 

Moja czytelnicza przygoda z książką Krzystofa Bochusa to była czysta przyjemność. Autor od samego początku wzbudził moje zainteresowanie i chociaż zdarzyły się dwa momenty, kiedy wystąpił u mnie malutki spadek zaabsorbowania fabułą, to jednak bardzo szybko wszystko wróciło do normy. W książce dzieje się wiele, powieść spowija mroźny, śnieżny, przeszywający do głębi zimowy klimat. Dosłownie czułam ten mróz i śnieg, czułam jak zapadają mi sie buty w zaspach i razem z Christianem czułam te mroźne, przeszywające do szpiku kości ukłucia lodowych igiełek,  gdy tak leżał w śniegu próbując wywabić z ukrycia napastnika. Autor bardzo dobrze wykreował w swojej powieści zarówno klimat jak i miejsca, w których rozgrywała się akcja. Dosłownie w mojej wyobraźni widziałam wszystkie te miejsca, bardzo wyraźnie widziałam, co nie zdarza mi się aż tak często podczas lektury. Owszem, zawsze mam swoje wyobrażenia ale tutaj rysowały się one nadzwyczaj wyraźnie.

Jeśli lubicie kryminały retro, to z całego serducha  polecam wam "Szkarłatną głębię". Jest to kryminał napisany z klasą, w bardzo dobrym stylu, okraszony ciekawostkami historycznymi, które dodają fabule swoistego smaczku. 

Za możliwość zrecenzowania książki dziękuję autorowi, Krzysztofowi Bochusowi, a za jej udostępnienie, Iwonie Niezgodzie – organizatorce niezależnego plebiscytu na polską książkę roku „Brakująca Litera” 2018.