Gracz recenzja

W tej jakże krótkiej powieści, razem z głównym bohaterem, Aleksym Iwanowiczem, nauczycielem dzieci pewnego rosyjskiego generała, wchodzimy w świat hazardu. Sprzyja temu narracja pierwszoosobowa, która powoduje, że czytelnik poznaje wydarzenia z perspektywy tytułowego gracza - obserwuje jego oczami grę w ruletkę, widzi jak w to wsiąka, jak zaczyna się jego nałóg i do czego prowadzi...

Książka stanowi ciekawe studium psychologiczne hazardzisty - na początku u Aleksego widać onieśmielenie, pewnego rodzaju wyższość nad tymi, którzy tracą w tej grze całe majątki, potem czytelnik zauważa zmianę nastawienia bohatera i jego głębsze obserwacje.

Dostojewski, poza studium psychiki gracza, demaskuje również ludzką obłudę, chciwość, czy chęć zdobycia pieniędzy bez większego wysiłku, przy łucie szczęścia. Jest świetnym obserwatorem zachowań zwykłych ludzi i potrafi je opisać wyjątkowo barwnie i prawdziwie. W tej jakże krótkiej powieści ukazał całą plejadę wyjątkowo różnorodnych postaci, na czele z tytułowym graczem i ekscentryczną "la baboulinką", która również ulega zgubnej fascynacji ruletką.

"Gracz", mimo iż niewątpliwie lżejszy od innych utworów autora, nie jest powiastką na odstresowanie, ale wartościową, całkiem głęboką lekturą, która tak wiele mówi o ludziach. To bardzo przyzwoita proza w typowym stylu Dostojewskiego, może nieco krótka, ale trudno się dziwić, skoro została napisana na szybko, bo w ciągu miesiąca i to w skutek zakładu.

cała recenzja na blogu: https://rabebucher.blogspot.com/2019/08/77-wyznania-hazardzisty-czyli-gracz.html