Wystarczy kochać recenzja

"Wystarczy kochać" jest niejako nawiązaniem do jednej z wcześniejszych książek autorki, a mianowicie "Free Birds". Cieszę się, że mogłam sprawdzić co słychać u Caroline i Alexa. Pamiętacie ich? Najbardziej zaskoczyło mnie to, jak wiele wspólnego mają z nimi ich dzieci. Oj, genów nie sposób oszukać...

Ponownie mamy tu powieść z motywem muzycznym, jednak nie ma tego za wiele. Dla mnie w sam raz. Na pierwszy plan bowiem wysuwają się inne elementy fabuły. Emilia Szelest skupiła się na tym, by pokazać nam jak trudna jest droga ku dojrzałości. Ile trzeba pokonać problemów, popełnić błędów, ale i wyciągnąć z nich odpowiednie wnioski, by na koniec móc powiedzieć, że daliśmy radę, że nie upadliśmy na dno. A tu wcale nie tak trudno o to, by ulec licznym pokusom (jak chociażby uzależnienie od narkotyków), jakie niesie bycie na tzw. świeczniku. Ważne jest, by mieć obok siebie rodzinę i przyjaciół, którzy nas wesprą, nie pozwolą się nam poddać.

"Droga każdego człowieka najeżona jest rozmaitymi trudnościami, raz jest równo, innym razem pod górkę, po której wspinasz się z lękiem. Wiesz, że upadek mógłby cię zmiażdżyć, ale masz poczucie, że za kolejną górą czekają na ciebie piękny widok i satysfakcja."

Bohaterowie, jakich stworzyła autorka stanowią barwne tło powieści. Są charakterni, z zaletami i wadami, z sukcesami i porażkami na koncie. Jednych polubimy z miejsca, inni będą wywoływać w nas niechęć. Wiek postaci może budzić w czytelniku pewne wątpliwości, bo choć już nie są nastolatkami, to niejednokrotnie tak właśnie się zachowują.

"Może tak naprawdę nigdy nie byliśmy sobie pisani, tylko kurczowo trzymaliśmy się siebie w ciężkich momentach życia? Może nigdy nie powinniśmy byli zaczynać związku?"

To wzruszająca, bolesna, ale i dająca nadzieję historia, która udowadnia jak nieprzewidywalne potrafi być życie. To powieść o powielaniu błędów naszych rodziców, walce o samego siebie, przeznaczeniu, wyboistej drodze ku dojrzałości i szczęściu. Sprawdźcie czy rzeczywiście "Wystarczy kochać"!