Wyspa słońca recenzja

"Wyspa słońca" autorstwa Ewy Salwin to fascynująca podróż w czasie, i tak znalazłam się w realiach rewolucji 1917 roku. Główny bohater, Michaił Aleksandrowicz, wraz z żoną, znajduje się w miejscu bez nazwy – N-sku, na skutek przemian społecznych wywołanych rewolucją. Sztorm tego okresu powoli opada, ustępując miejsca nowemu, nieznanemu porządkowi. Wraz z nim niesie się chaos, przemoc, a bliscy znikają bez śladu, pozostawiając mieszkańców w stanie niepewności i strachu.

Autorka zgrabnie kreuje obraz ludzi, którzy muszą na nowo zbudować swoje życie, stawiając czoła przeciwnościom losu i systemowi, który może ich z łatwością złamać. W świecie N-ska, każdy musi nauczyć się żyć od nowa i wybrać sobie nowe imię, co symbolizuje głębokie przemiany społeczne i kulturowe.

"Wyspa słońca" to nie tylko opowieść o tragicznych wydarzeniach związanych z rewolucją, ale także o ludzkiej sile, wytrwałości i odrodzeniu. Autorka zręcznie łączy wątki fikcyjne z realnymi wydarzeniami, przenosząc mnie w wir burzliwych przemian społecznych i kulturowych. Książka wciąga od pierwszych stron, poruszając różnorodne tematy, takie jak brak wolności słowa, strach o życie, cenzura i wiele innych. Gdy strach niesie chociażby pukanie do drzwi. Ludzie, którzy od nowa muszą zbudować swój świat, zmagając się z przeciwnościami losu i łamiącym ich systemem.

Choć lektura "Wyspy słońca" może wywołać wiele emocji, głównie tych mniej przyjemnych, warto sięgnąć po nią, zdając sobie sprawę z jej wartości. Powieść Salwin wciągnęła mnie w świat, który mimo że osadzony w konkretnym historycznym kontekście, przenosi przesłanie o odrodzeniu i sile ludzkiej wytrwałości na uniwersalny poziom. To trudna, lecz piękna opowieść, która zmusza do refleksji nad kondycją ludzką i jej zdolnością do przetrwania w obliczu największych trudności. "Wyspa słońca" to lektura, która zostanie w mojej pamięci, pozostawiając z głębokim zrozumieniem trudnych czasów i siły, jaką ludzkość potrafiła wykrzesać w obliczu przełomowych wydarzeń.