Wyspa najdłuższych nocy recenzja

Powieść jest rewelacyjna, trzyma w napięciu niemal od początku, jest nieprzewidywalna i zaskakująca, a opisywane wydarzenia na pierwszy rzut oka wydają się zupełnie niepołączone.

Nie dajcie się jednak zwieść i skupcie się na lekturze, bo zakończenie (swoją drogą genialne) połączy wszystkie wątki w spójną, klarowną i zaskakującą całość.

Głównych postaci jest sporo. Niejednoznacznych, poranionych psychicznie, niejednokrotnie także fizycznie. Ich dusze przepełnione złem i chęcią zemsty wymagają sporej dawki skupienia, bo łatwo się pogubić w ich życiorysach, motywach i emocjach- w pewnym momencie musiałam się cofnąć o kilka stron, by wrócić na właściwe tory dedukcji i choć odrobinę ich zrozumieć.

Są doskonale wykreowani, autentyczni w swych relacjach i uczuciach, są niezwykle ciekawi. Trzecioosobowa narracja pozwala zajrzeć w duszę każdego z nich, a to z kolei pozwoliło mi choć trochę ich zrozumieć i nawet uronić łzę współczucia nad ich parszywą przeszłością. Szczególnie poruszyła mnie historia Simony i Juany, długo zastanawiałam się, jakim trzeba być potworem, by tak skrzywdzić innego człowieka- mam na myśli tutaj przeszłość kobiet i to jak zostały potraktowane przez los i teoretycznie najbliższych sobie ludzi.

Autorka zmusza czytelnika do refleksji i odpowiedzi sobie na pytania, które rodzą się w głowie podczas lektury, a wierzcie mi na słowo, pojawia się ich naprawdę wiele.

Fabuła zaskoczyła mnie wiele razy, autorka miesza wątki, urywa snutą historię w najmniej spodziewanym momencie, ale wypływa ona ponownie kilka stron dalej, i znów porządnie wszystko miesza- kiedy już byłam pewna, że rozwiązałam zagadkę, pojawiał się kolejny trop i kieruje podejrzenia co do sprawcy wszystkich nieszczęść zupełnie na inny tor.

Akcja toczy się dość szybko, autorka świetnie buduje napięcie i nie pozwala, by opadło ono do kulminacyjnego momentu. Zapewnia czytelnikowi totalny emocjonalny rollercoaster emocji i całą barwną gamę uczuć i wrażeń. Dzieje się dużo, ale fabuła nie przytłacza. Książka wciąga i nie pozwala się odłożyć na bok.

Tajemnice, namiętność, taniec, prawdziwa miłość i nienawiść, zagrożenie życia i zemsta... to wszystko znajdziecie w tej niesamowitej powieści.

Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością pani Alicji, ale zaliczam je do bardzo udanych. Bardzo przypadł mi do gustu jej styl pisarski, przepiękne i barwne opisy, momentami czułam, jakbym sama spacerowała po wyspie i czuła słony zapach oceanu.

Zdecydowanie sięgnę po wcześniejsze powieści tej pisarki.

Czy polecam?

Zdecydowanie tak. Każdy znajdzie tutaj coś dla siebie. Zarówno fan dobrej sensacji i kryminału jak i czytelnik książek obyczajowych i romansów. Wielowątkowa powieść dla każdego!

- Alicja Flis "Wyspa najdłuższych nocy" str. 237