Wybrany dla niej recenzja

Recenzja

[…] Miłość to nie tylko tęcza, kwiatki i różowe jednorożce. To seria wzlotów i upadków. To nieustanna, ale przede wszystkim walka z każdą przeciwnością losu. Walka, która nieraz wymaga poświęceń, ale nie żałujesz, bo wiesz, że warto[…]

Hejka Moliki mam nadzieję, że niedziela mija Wam dobrze i nie zasypało Was. Mam do Was pytanie: jaka jest Wasza definicja miłości? Czym ona jest dla Was?

Bo miłość dla Sofii i Adamo była zupełnie czymś rożnym. Dla niej miłość to wybór tego właściwego, to bycie jego wszystkim, to bycie częścią jego świata, jak i on dla niej. Natomiast dla Adamo to zupełnie obce uczucie, coś nieznanego, odległego. To nie strzała amora, to pociąg i namiętność, ale też zakazany owoc, który kusi każdego dnia bardziej, aż w końcu zostaje „zerwany”.

Druga część o rodzinie Santo, którzy wcale tacy święci nie są jak brzmi ich nazwisko. To groźni gangsterzy, przed którymi świat klęka. Którzy zrobią wszystko, aby chronić swą rodzinę. Każdy z nich jest różny, ale najważniejsze, żeby się chronić nawzajem. W tej części poznajemy najmłodszego członka rodziny czyli Sofię oraz brata Melody z pierwszej części, czyli Adamo. Od tej dwójki nie idzie się oderwać. Ich wzajemne przepychanki słowne, sprawiają, że przez twoje ciało przechodzi dreszcz, włoski stają dęba, a ogień buzuje. Autorka wcale nie zwalnia tempa. Jeszcze dokłada strach, rozpacz, łzy i wielkie szczęście. Nie będę ukrywać, że zakochałam się miłością platoniczna w Alessandro i bardzo żałuje że było ho tak mało. Jak już zaczęłam czytać, to nie mogłam przestać. A jak już musiałam odejść to wciąż rozmyślałam o Adamo i Sofii, o jej braciach. O strachu jaki przeżyłam i o radości jaką miałam. Natomiast droga autorko tym epilogiem wzbudziłaś moja ciekawość. Chcę poznać co tym razem wymyślisz. Czekam na trzeci tom i może czwarty





Historia o rodzinie Santo jest warta swej ceny jak i czasu. Nie idzie się oderwać. Czytasz i czytasz aż w końcu zdajesz sobie sprawę, że jest już koniec. Koniec ogromnego rollercoastera emocji, wyrzuconych chusteczek i wielkiego banana na twarzy. Cudowna i wspaniała pozycja jak i poprzednia. Poleca