Droga dusz recenzja

„Droga dusz” to debiut literacki Pani Katarzyny Kaczmarczyk, który ukazał się nakładem Wydawnictwa Novae Res w maju tego roku. Jak zwykle zaintrygował mnie tytuł pozycji. Mignięcie „jednym okiem” na opis wydawcy aby nie spojlerować sobie treści i to jedno słowo, które do mnie przemówiło – „Wyraj”. To właśnie ono skusiło mnie aby sięgnąć po tą powieść. A w niej żal, że bogowie odeszli, a Wyraj to nie miejsce jakie do te pory sobie wyobrażaliśmy. Zamieszkuje ją między innymi Rada, która z pomocnikami strzeże jego bram aby nikt niepowołany nie mógł się przedostać do tej krainy. Spotykamy się w tej książce ze Strażnikami, którzy tworzą niewielką grupę wybrańców mających za zdanie strzec wrót do tejże mitycznej krainy. Dzięki temu, że Weles obdarzył ich takimi zdolnościami jak skok astralny czy telepatyczne porozumiewanie się, mogą w sposób rzetelny wywiązywać się ze swoich obowiązków. Są też Kruki, czyli młode dusze przynoszone z Wyraju przez kruki, które dopiero muszą odbyć szkolenie na Strażników. Natomiast bohaterowie, którzy wybijają się na plan pierwszy to właśnie dwójka Strażników Mira i Aleks. Spotykamy ich w chwili, gdy mają kolejną misję do wykonania. W okolicy pojawił się zbuntowany Kruk, który może zniweczyć wszystko nad czym trudzą się Strażnicy aby ocalić. Do czego doprowadzi spotkanie Miry i Aleksa z owym Krukiem – Gniewkiem i jakie wynikną z tego konsekwencje dla całej trójki bohaterów oraz chronionej Krainy? Jeśli jesteście zaintrygowani to zapraszam do sięgnięcia po lekturę w której brak tak często w ostatnim czasie opisów krwawych jatek. Jest spokojna w swych opisach bez jakichkolwiek większych opisów przemocy. Dlatego uważam, że jeśliby temat zainteresował moją 10-letnią córkę z powodzeniem mogłabym jej ową pozycję „podrzucić”.

Co ja ze swej strony mogę więcej napisać o książce? Mimo, że ma niewiele ponad trzysta stron i gdy czytałam rozdziały, to strony bardzo szybko umykały, jednak nie do końca byłam w stanie czytać ją „jednym ciągiem”. Pomimo, że słowa przelane na papier przez autorkę nie są trudne w odbiorze to całość niesamowicie mnie wymęczyła i spędziłam nad książką całkiem sporo czasu. Jest parę niedociągnięć jak na przykład rozwinięcie niektórych myśli bohaterów. Bądź też w moim odczuciu Strażnicy, którzy prowadzą rozmowy z mieszkańcami wioski, którą obserwują – Zacisze, jakoś bardzo szybko zdobywają ich zaufanie. Coś mi nie pasuje w tej relacji oraz ich przepytywaniu. Oprócz tego niektóre toki myślenia nie do końca się rozwijają na jednej karcie by na następnej wszystko było idealnie zrozumiałe dla wszystkich. Hm, a może to tylko moje subiektywne odczucie? Na pewno zechcecie sprawdzić to sami. Jeżeli będzie kontynuacja (bo według mnie autorka pisząc zakończenie taką furtkę sobie pozostawia) to raczej jestem pewna, że po nią nie sięgnę.


Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta nakanapie.pl