Wybaczam ci recenzja

"Wybaczam ci" to powieść utrzymana w klimacie świąteczo-zimowym, jednakże nie zabrakło w niej poważnych tematów, co ostatecznie przełożyło się na to, iż historia nie opływała w radosne, ociekające słodyczą chwile i wylewającą się zewsząd miłością. Wyraźnie wyczuwalny był tu smutek, rozczarowanie, niemoc, rezygnacja, a co za tym idzie wydarzenia i sytuacje, które mogą spotkać każdego z nas. Uzależnienie od alkoholu, samotne macierzyństwo, trudne relacje rodzinne czy choroba - to wszystko sprawia, że na moment się zatrzymany, przemyślany kilka kwestii, wzruszymy.

"Złamał się, poddał nałogowi. Zrobił coś, czego zawsze dokonywał. Alkoholik już do końca swoich dni pozostanie alkoholikiem i choćby myślał inaczej, nie byłby w stanie tego zmienić. On sam rozumiał to doskonale, lecz w tamtej chwili, doprawdy, czuł się potwornie."

Anastazja, Helena, Edmund, Łukasz - ilu bohaterów, tyle też różnych charakterów, życiowych poglądów i problemów. Każde z nich z czymś się zmaga, tracąc przy tym nadzieję na odmianę losu. W zasadzie w nic już nie wierzą. Czy w tym przypadku magia świąt coś pomoże? Czy ma szansę wydarzyć się cud? Co musi się stać, by bohaterowie zechcieli coś zmienić, by wlać w ich serca odrobinę optymizmu? Czy wszystkie ich decyzje okażą się trafne? A jeśli nie, to czy wyciagną z nich odpowiednie wnioski na przyszłość?

"Wiedział bowiem, że jest skończony. On, ten stary pryk, który zmarnował przeszło trzydzieści lat życia, przez co nie było już dla niego żadnego ratunku..."

Adriana Rak, jak sam tytuł sugeruje, skupiła się tym razem na motywie wybaczenia. Nie tylko innym, ale przede wszystkim sobie. Pokazuje, jak czasem niewiele potrzeba, aby coś zmienić na lepsze w naszym życiu. Jednak, by to było możliwe potrzebna jest odrobina chęci. Drugą równie istotną kwestią jest ukazanie tego, jak w trudnych momentach życia ważne jest wsparcie najbliższych, bycie razem i cieszenie się z prostych rzeczy.

"Wybaczam ci" to pełna emocji i wzruszeń powieść o trudnych relacjach międzyludzkich i rodzinnych, przyjaźni, miłości, zrozumieniu i sile wybaczenia. To jedna z tych książek, które można nazwać mianem prawdziwych, życiowych. Polecam, ale i zostawiam Was z pytaniem, czy zawsze warto wierzyć w zmianę człowieka?