Wojna. Saga wołyńska recenzja

"Wojna" Joanna Jax

Poukładane, choć pełne codziennych dramatów trosk życie mieszkańców Orliczyna zakłóca wojna. Oto nastały czasy, w których nie można nikomu zaufać. Dwie okupacje, a do tego zagrożenie ze strony Ukraińców. W obliczu narastającej grozy Marcel liczy na opuszczenie więzienia i powrót do ukochanej...
"Wojna" jest drugą powieścią fascynującej, wciągającej bez reszty sagi z historią polskich Kresów w tle. A Joanna Jax po raz kolejny nie pozostawia na swoich bohaterach suchej nitki, co dotyczy także czytelników, którzy chłoną niecierpliwie tę opowieść z wypiekami na twarzy, dosłownie. Co jakiś czas zatrzymujemy się na chwilę, przerywamy lekturę i zadajemy sobie zasadnicze pytanie - dlaczego ludzie ludziom zgotowali taki los? To pozycja zdecydowanie bardziej emocjonalna od swojej poprzedniczki, części pierwszej; na jej kartach natrafiamy na ogrom ludzkiego cierpienia z przeróżnych powodów, na co wpływ miały rozmaite czynniki.
Autorka nie zostawia choćby drobnej luki na oddech od wszystkich tragicznych wydarzeń, jakie los zsyła na Nadię, Wissariona, Marcela i Martę. Pewnym krokiem porusza się pomiędzy kolejnymi negatywnymi okolicznościami, które sporadycznie przeplata pocieszającymi, podnoszącymi na duchu zwrotami fabularnymi.
Tok rozgrywających się na kartach powieści wydarzeń wzbudza w czytelniku szereg skrajnych emocji. Żywe, pełne barw nakreślenie sylwetek bohaterów sprawia, iż utożsamiamy się z nimi, w pewien sposób łączymy się z nimi w odczuwaniu bólu, frustracji, dojmującego, paraliżującego ciało i umysł lęku i niepokoju. Emocje sięgają zenitu, przekraczają wszelkie granice, a tym samym sprawiają, pozostanie historii na dłużej w pamięci odbiorcy.
Nie umknął mojej uwadze niesamowity talent Joanny Jax do snucia tak zajmujących, niebywale frapujących i zdumiewających opowieści jak "Wojna". Autorka nie traci czasu na kompletnie zbędne opisy niewnoszące niczego do akcji, ucieka na kilometr od rozmaitych rozważań, nie owija również w bawełnę, lecz przedstawia czytelnikowi wszystko takim, jakim jest w rzeczywistości. Wykłada kawę na ławę - ot co.
Podsumowując, twórczość Joanny Jax jest jedną z najważniejszych w gatunku polskiej prozy obyczajowej cudownie zanurzonej w niełatwej przecież historii. Są to książki wyraziste, z pazurem, pisane ze swoistym zawzięciem się i zaciętością, a przy tym idealne na chwile całkowitego zapomnienia i zatracenia się w świecie fikcyjnych postaci.
⭐7,5/10

Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Skarpa Warszawska.