Lot 7A recenzja

"- Jaką to masz misję?- zapytała Nele i modliła się, żeby to nie miało nic wspólnego z religią.
-Mleko".

Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, że pijąc mleko możesz stać się kandydatem do torturowania?
Nele dostaje silnych skurczów porodowych. Wzywa taksówkę. Jednak nie dojeżdża do szpitala. Budzi się w opuszczonej fabryce, jest siłą przetrzymywana, porywacz grozi jej śmiercią. Nie zna go. Nigdy wcześniej go nie widziała. Czy można być winnym tylko dlatego, że się spożywa produkty mleczne?
Kim jest porywacz? Dlaczego akurat Nele? I co mają z tym wspólnego krowy?

"Wiesz, ojciec zawsze mi mówił, że człowiek zakochuje się automatycznie. Wobec tego nagłego, wypełniającego wszystko uczucia, które trafia jak piorun, jest bezsilny. "Zakochanie jest czystym przypadkiem", mówił zawsze. Ale miłość... - (...) Miłość jest decyzją."

Sebastian Fitzek jak zwykle mnie nie zawiódł. Jego najnowsza książka nie tylko intryguje, ale też daje sporo do refleksji.
Zaskakujące zwroty akcji, wyścig z czasem. Kto jest kim? Czy ofiara na pewno jest ofiarą? Wielokrotnie oczy wytrzeszczałam z szoku, autor świetnie manipuluje fabułą, by czytelnika wpędzić w otępienie, a na koniec logiczne wyjaśnienie.
Autor nie tylko skupia się na teraźniejszości bohaterów, wraca w bardzo bolesną przeszłość, czyichś słaby punkt. To może być ogniwo do zapłonu bomby, jaką ktoś w sobie nosi.
Pisarz pokazuje, że tak naprawdę nic nie jest w stanie uleczyć traumy, można z nią żyć, udawać, że się zapomniało, ale to jest jak granat zamiast serca, który tylko czeka na podpalenie.
Fitzek porusza trudne tematy. Zasmuca, czasami porusza w człowieku czułą strunę.
Czy można żyć z wyrzutami sumienia?
Czy można iść dalej, kiedy ta wina miażdży cię z dnia na dzień?
Czy można wybaczyć komuś, kogo się kocha największą krzywdę?