Miłość ma twoje imię recenzja

Książka opowiada historię Anny,dziewczyny która została okrutnie potraktowana przez los – w wypadku samochodowym spowodowanym przez pijanego kierowce ginie jej matka, ojciec nie może sobie poradzić po stracie żony, wyjeżdża za granicę, to samo robi brat Anny. Bohaterka zostaje sama w Polsce- bez najbliższej rodziny. Opiekę nad nią zaczyna sprawować jej ciotka, która także po nie długim czasie zostaje zmuszona by opuścić kraj oraz załamaną Anne.
Dziewczyna mieszka ze swoją najlepszą przyjaciółką, jednak i ona ma swoje życiowe plany, które niestety nie obejmują głównej bohaterki , Anna na skraju załamania musi szukać mieszkania, z pomocą przychodzi jej koleżanka z hospicjum, w którym obie udzielają się by wypełnić uśmiechem i dobrym słowem życie małych , ciężko chorych pacjentów . Zosia proponuje Annie by zamieszkała u niej – to znaczy w rezydencji której dogląda jako gosposia.
Tu zaczyna się główna akcja książki. Anna zamieszkuje z Zosią, po niedługim czasie poznaje właścicieli willi , zamożnych oraz mądrych ludzi. Ich mądrość bierze się stąd iż mimo bogactwa nie są zarozumiali, są otwarci na ludzi, zawsze chętni do pomocy. Główna bohaterka poznaje również syna właścicieli posesji – Michała, który dostał w spadku po ciotce pokaźną sumę pieniędzy, a teraz trwoni ją nie licząc się z nikim ani z niczym. Anna bierze sobie za misje sprowadzenie Michała na dobrą drogę życia – bez nadużywania alkoholu oraz innych używek. Czy jej się uda? Gorąco zachęcam do lektury :)
Na koniec klika wad oraz zalet książki od strony merytorycznej.
Najpierw minusy : denerwowała mnie forma - w liczbie pierwszej oraz trochę pomieszania - gubiłam się co dzieje się teraz a co jest wspomnieniem z przeszłości. Około 200strony sytuacja między główną bohaterką a synem właścicieli domu w którym mieszka Anna staje się rodem z telenoweli "Zbuntowany Anioł" , ona mieszka w domu bogatego lekko ducha, on ma wszystko i niczego nie szanuje, są ukradkowe spojrzenia, łapanie za rękę, pijaństwa Michała (syn właścicieli) , jej dobre serce dla niego i tak w kółko, czytając takie momenty było mi strasznie żal Anny i jej aż nazbyt dobrego serca.
Na plus jest można zaliczyć bardzo ładny styl opowiadania pisarki, jego lekkość , dzięki czemu pozycję czyta się szybko i jak to się mówi książka „wciąga”