Wstrzymując oddech recenzja

Cześć Moliki.

Z dużą przyjemnością przedstawiam Wam książkę pod tytułem „Wstrzymując oddech” Małgorzaty Mikos. Powieść bardzo chciałam przeczytać i bardzo się ucieszyłam z wygranej w konkursie,

„Prawdziwa miłość nie boi się słowa wieczność”.

Oliwia i Jakub żyją jak w bajce, cieszą się z każdego szczęśliwego dnia. Wystarczy jedna sekunda, która powoduje, że Oliwia traci wszystko co jest dla niej ważne, a jej życie staje się pasmem niewyobrażalnego cierpienia.

Jeden moment, jedna chwila, jedna sekunda tyle starczyło aby Oliwia straciła Jakuba na całe życie. Śmierć niestety jedna z kolei naszego życia, szczególnie jest bardzo dotkliwa gdy dotyczy najbliższych nam osób. Tragiczny wypadek, choroba… zawsze tak samo boli. Po bliskiej osobie jest wielka strata, cierpienie, smutek, złość na niesprawiedliwość ludzkiego losu, setka pytań bez odpowiedzi, żałoba. Żałoba jest indywidualna, każda osoba przeżywa ją na swój sposób jedna osoba potrzebuje miesiąc, druga rok, a trzecia wieczność. A najważniejsze w tym okresie jest wsparcie najbliższej rodziny. Bardzo podobała mi się postawa brata Oliwi oraz przyjaciółki, którzy po prostu byli wspierali, słuchali, radzili. Czy wierzycie w ponowne spotkanie już z osobą nieżyjącą? Oliwia miała taką możliwość aby spędzić dwa dni z Jakubem, ta wizyta pomogła uporać się z żałobą i wyjść z powrotem z czterech ścian swojego mieszkania. Książkę czytałam z przerwami przez potok łez, który lał się po policzkach. Piękna powieść o kruchości ludzkiego życia, pełna marzeń tych spełnionych oraz utraconych na zawsze, o niełatwych relacjach rodzinnych, próbie poradzenia sobie ze stratą najbliższej osoby. Czy spodziewałam się takiego zakończenia tej historii? W pewnym sensie tak i jeśli chcecie wiedzieć co mam na myśli to musicie sami przeczytać książkę, którą z całego serca Wam polecam.

Swoją recenzję zakończę cytatem, który zapadł mi w serce i znaczy więcej niż tysiąc napisanych tu słów.

„Teraz wiedziała, że po człowieku zostają jedynie wspomnienia. Nie rzeczy, pieniądze, obietnice na papierze, ale obrazy i słowa zachowane na zawsze w pamięci. Wspomnienia, które mogą być wieczne, jeśli tylko są odpowiednio pielęgnowane.”