Świadectwo prawdy. Część 2 recenzja

To było moje pierwsze spotkanie z książką Jodi Picoult. Do tej pory znałam ja tylko z dwu adaptacji filmowych jej książek - tej właśnie i "Bez mojej zgody". Obydwa filmy swą treścią poruszały do głębi.

Akcję książki Świadectwo prawdy" Jodi Picoult umieściła w stanie Pensylwania, w Paradise, w społeczności amiszów. Amisze to chrześcijańska wspólnota protestancka, niezwykle ortodoksyjna, wywodząca się ze Szwajcarii, a żyjąca dzisiaj w USA, między innymi w w Paradise gdzie zajmuje się produkcją rolną prowadząc farmy rolne. Są to, jak ich charakteryzuje ogólnie pisarka, ludzie prości, pokorni, żyjący zgodnie ze swoją wiarą i w zgodzie z naturą. Życiem ich kierują jasne zasady i reguły a skupiają się na modlitwie, uprawie pola i zacieśnianiu więzi rodzinnych. Prostota ich wypływa między innymi z tego, że amisze nie wysyłają dzieci do szkół publicznych, a wykształcenie ich dzieci kończy się na 14 roku życia. Istotnym dla nich jest by się nie wyróżniać w społeczności, by wszyscy byli sobie równi. Jest to społeczność hermetycznie zamknięta, nie mająca łatwych kontaktów ze światem zewnętrznym, żyjąca według nakazów niepisanego zbioru zasad zwanego Ordnung, w domu rozmawiająca w swoim ojczystym, niemieckim, języku. Ordnung sprawia, że amisze, których poznajemy w książce nie akceptują nowoczesnej techniki, a więc nie korzystają z elektryczności, samochodów, telewizji, fotografii i innych nowoczesnych wynalazków. Poruszają się pojazdami konnymi i noszą proste prawie, że jednakowe stroje.

W takiej oto społeczności, ludzi dobrych i bogobojnych wydarza się dramat. Młodziutka Kate Fischer rodzi nocą w oborze chłopca. Poród jest przedwczesny, Kate zmęczona usypia, gdy się budzi dziecka nie ma, jak również śladów po odbytym porodzie. Rankiem odnalezione zostają zwłoki chłopca. Kate zostaje oskarżona o morderstwo i grozi jej kara dożywocia. Główny wątek książki rozwijany jest wokół wyjaśnienia okoliczności i przyczyn zabójstwa dziecka, co się dzieje w trakcie prowadzonego przewodu sądowego.

W książce mamy do czynienia z dwoistą narracją. Pierwsza to narracja trzecioosobowa przedstawiająca osoby i wydarzenia związane z akcją powieści , a więc Kate, jej rodzinę i znajomych, osób prowadzących śledztwo, a także ojca dziecka. Druga zaś pierwszoosobowa prowadzona jest przez Ellie Hathaway, która opowiada o sobie, swoich przeżyciach i odczuciach osobistych, jak również związanych z głównym wątkiem powieści, w tym roli jaką w nim odgrywa.

Głównymi bohaterkami książki są Ellie i Kate, dwie kobiety, z których starsza obsesyjnie pragnie dziecka i nie może go mieć, a młodsza prawdopodobnie przyczyniła się do śmierci swojego dziecka, a może nawet go zabiła. Ellie, odnosząca sukcesy adwokatka, to daleka krewna Kate Fischer. W czasie dramatu na farmie Fischerów przebywa u swojej ciotki, siostry matki Kate, która żyje poza społecznością amiszów. Z dużymi oporami, sama będąc w dołku psychicznym, podejmuje się, na usilną prośbę ciotki, obrony Kate. Z początku jest negatywnie nastawiona do Kate lecz mimo to, by ta nie trafiła do aresztu podejmuje się sprawować nad nią nadzór i w tym celu przenosi się na farmę Fischerów, podejmując trud nie tylko przygotowania i przeprowadzenia obrony dziewczyny, ale również przystosowania się do życia w środowisku, które nie dość, że obce jej kulturowo nie jest jej przychylne, nie tylko dlatego, że z zasady jest przeciwne obronie Kate, ale również dlatego, że nie toleruje u siebie obcych.

Pobyt na farmie rodziców Kate pozwala Ellie poznać życie i zwyczaje amiszów od podszewki co sprawia, że łatwiej jej zrozumieć ich, jak i Kate, która wyparłszy z pamięci dramat, jaki ją spotkał, nie przyznaje się ani do przyczynienia się do śmierci swego dziecka, ani do jego urodzenia. Miesiące spędzone wśród spokojnych amiszów, w atmosferze dobroci i pracy, którą każdy musi wykonywać zgodnie z przydziałem więc również i Ellie, jak się okazuje ma zbawienny wpływ na nią, która w nic nie wierzy, i dla której do tej pory w życiu liczył się tylko sukces zawodowy. Staje się to swoistego rodzaju terapią, która sprawia, że gdy w jej życie wchodzi znów miłość z lat studenckich ich powrót do siebie wyda nadspodziewane owoce.

Obrona, której podejmuje się Ellie jest bardzo trudna i wymaga zaangażowania całych jej umiejętności, tym bardziej, że napotyka na bezwzględność prokuratora, dla którego ta sprawa to możliwość błyśnięcia przed wyborami stanowymi i nie ma dla niego żadnego znaczenia kim jest Kate i co z tego wynika dla prawidłowego przebiegu procesu.

Główny wątek powieści prowadzony jest przez autorkę w sposób interesujący i niezwykle zajmujący. Jest w nim sporo zwrotów akcji, intrygujących dyskusji i wywodów popartych badaniami szczególnie z zakresu psychologii. Wątek ten wciąga i trzyma przez cały czas w napięciu. Ma też niezwykły finał, a jest nim prawda, która zaskakuje Ellie w momencie, gdy po zakończeniu procesu opuszcza rodzinę, w gronie której przeżyła kilka miesięcy i z którą bardzo się zżyła.

Ekscytujące są w tej obszernej powieści, liczącej ponad 600 stron również inne wątki, wątki retrospektywne, a dotyczące bezpośrednio rodziny Fischerów. Należą do nich historia brata Kate, który musiał opuścić społeczność amiszów, gdyż chciał się uczyć i poszedł wbrew rodzicom na studia, a także samej Kate, która odwiedzając za zgodą matki a bez wiedzy ojca swego brata w Nowym Jorku pokochała Adama, u którego brat mieszkał. Miłość ta, płomienna i piękna lecz niestety zakazana dla młodej amiszki nie mogła zakończyć się szczęśliwie i tak też się stało.

Znajduje miejsce w książce również delikatny wątek paranormalny związany z młodszą siostrą rodzeństwa Fischerów, która utopiła się jako dziecko, a za śmierć której Kate czuje się odpowiedzialna co ma wpływ na jej życie, ale również z badaniami, które prowadzi Adam.

"Świadectwo prawdy" zrobiło na mnie duże wrażenie.To dramat społeczno obyczajowy, który nie tylko wzrusza i porusza do głębi historią Kate, ale który ukazuje również społeczny wymiar odrębności amiszów, którzy nie ulegli asymilacji kulturowej a tym samym amerykanizacji co staje się przyczyną różnych problemów, równocześnie przeciwstawiając wolno toczące się życie rodzinne amiszów prowadzone w zgodzie z naturą konsumpcyjnemu modelowi życia Amerykanów, który szczęścia nie zapewnia a wprost przeciwnie bywa przyczyną braku zadowolenia z życia przeżywanego w ciągłej rywalizacji.A poza tym jest to powieść, którą czyta się z dużą przyjemnością i szybko, by jak najszybciej dotrzeć do tytułowej prawdy.