Miedziaki recenzja

'Miedziaki', każdy już chyba o tej książce słyszał, każdy przeczytał i każdy się zachwycił. Cóż... ja na pewno nie będę wyjątkiem. Książka przeszyła mnie już od pierwszych akapitów. Na trzeciej stronie musiałam ją odłożyć, by złapać oddech. Mocny początek to cos, co wprawiło mnie w osłupienie.

Zabierając się za nią, myślałam, że przeczytam ją w jeden wieczór. Och, jak bardzo się myliłam. To nie jest cos, przez co się płynie. Ta pozycja potrzebuje chwili, by ją przemyśleć, pochylić się nad nią nieco dłużej. Nie każdy będzie w stanie przeczytać ją na raz, ze względu na towarzyszące temu emocje. Przynajmniej ja tak nie potrafiłam.

Bardzo bym chciała napisać wam konkretną recenzję, niemniej książka sprawiła, że brak mi słow.

Nie będę wam tu streszczać fabuły, ponieważ mam wrażenie, że już każdy ją zna. Wolałabym się raczej skupić na uczuciach i emocjach, jakie we mnie ta książka wzbudziła, a uwierzcie mi-było ich wiele. Przez większość czasu była to złość na przemian ze smutkiem. Bardzo, ale to bardzo, zaangażowałam się w życie bohaterów i czułam się okropnie. Miałam wrażenie, że byłam tam z nimi i nie mogłam nic zrobić jedynie patrzeć na ich krzywdę. Zamykanie w ciemnych pomieszczeniach, biczowanie do nieprzytomności i inne obrzydlistwa to nie jedyne zło, jakie im wyrządzono.
Marzenia naszego głównego bohatera zostają ściśnięte już w samym zalążku, tylko przez to kim byl.

Pisząc teraz tę recenzję i wracając w głowie do tej książki, czuję jak wzrasta we mnie złość i niedowierzanie zarazem. Ciągłe pytanie, skąd się wzięły te bestie, które miały czelność nazywać się pedagogami? Co tacy ludzie robili w takim miejscu, co próbowali osiągać? Bo na pewno nie miało to nic wspólnego z resocjalizacją...

Książka jest do bólu prawdziwa. Tam nie ma owijania w bawełnę, świat przedstawiony jest takim, jakim był i to właśnie jest chyba w tym wszystkim najstraszniejsze. Mimo że jest to fikcja literacka, to cała historia została oparta na prawdziwych wydarzeniach. Jest to jedna z najtrudniejszych książek, z jakimi miałam okazje się zmierzyć i na pewno nie było to moje ostatnie spotkanie z nią.

Mam nadzieję, że Ci, którzy jeszcze tego nie czytali, sięgną po tę historię i być może wtedy zrozumieją dokładnie to, co czułam ja w trakcie jej czytania.