Czarny Książę recenzja

Nie czytałam chyba jeszcze romansu historycznego, gdzie tak mocno rysowalo się tło historyczne. Karyn Monk w "Czarnym księciu" podjęła się dość trudnego zadania jakim było opisywanie przebiegu rewolucji we Francji pod koniec XVIII wieku. 
Dla tych którzy nie bardzo orientują się w sytuacji, napiszę po krótce, że chodzi o przewrót i bunt jakiego dokonało mieszczaństwo i chłopi obalają wówczas panującego króla Ludwika XVIII i doprowadzając do jego śmierci na gilotynie. Idąc za ciosem rewolucjonisci masowo zaczęli wiezic i mordować arystokracje francuską obwiniajac ich o biede, głód i choroby.
Wolność, równość, braterstwo tak brzmiało ich hasło.
Autorka świetnie przedstawiła obraz upadlej francuskiej szlachty i spragnionej krwi społecznej biedoty. 
Wątek miłosny bardzo fajnie przedstawiony a na tle krwawej rewolucji wypada bardzo przekonująco i świeżo. Monk postawiła na dość ryzykowne przedsięwzięcie, przeważnie jednak mamy do czynienia z romansami gdzie głównym motywem jest uczucie bohaterów i ich wewnętrzne rozterki względem siebie. Tłem zaś są wyjątkowo często bale i przyjęcia. 
Bohaterowie są mocno zarysowani, Jaqueline zmienia się pod wpływem bolesnych doświadczeń. Poczatkowo wyniosła, zdaje sobie sprawę, że nie wszystko układa się tak jak by chciała.
Armand, który ratuje jej życie jest tajemniczy i intrygujacy. Skrywa jednak tragiczną tajemnice, która od lat próbuje odkupić.
Polecam, piękna powieść. Kiedyś znów do niej wrócę.