Z piasku i popiołu recenzja

Nie ma chyba książki opartej na wydarzeniach drugiej wojny światowej, która nie porażałaby przedstawionym wymiarem okrucieństwa. Trudno z resztą opowiadać o tym, co działo się w społeczeństwie w tym fatalnym czasie bez pomijania bezsensownej śmierci, brutalności, braku litości, jaka nawiedzała bohaterów poszczególnych książek, często bezbronnych świadków toczących się wokół wydarzeń. Tak jest również w przypadku tej książki. Nie sposób przejść obojętnie wokół nakreślonych przez autorkę wydarzeń i, co warto zaznaczyć, to nieco inna fabuła, do której przyzwyczaili nas dotychczas ludzie piszący w temacie wojny, holocaustu i obozów.

Przede wszystkim wydarzenia rozgrywają się we Włoszech. Ściera się tutaj katolicyzm z judaizmem, a bohaterowie wychowani wspólnie, niczym brat i siostra wspierają się w dojrzewaniu i latach wojennych. Angelo zostaje wyświęcony na księdza, gdzie w otoczeniu Watykanu pełni posługę, Eva natomiast jako niepokorna Żydówka ani myśli siedzieć grzecznie i ukrywam się do czasu zakończenia okupacji. Skomplikowana relacja księdza i jego przybranej siostry nabiera rumieńców, niejednokrotnie jest wystawiana na ciężką próbę czasu, religii, a przede wszystkim życia i ukrywania się pod okiem nazistów.

"Z piasku i popiołu" jest fikcją literacką, choć autorka wyjaśnia, iż zarówno miejsca, jak i poszczególni bohaterowie są autentyczni. Realistycznie wychodzi przedstawienie okupowanej Italii i nagonka na żydowską ludność, która miała tyle samo sprzymierzeńców ilu wrogów. Amy Harmon porusza również istotny problem święceń kapłańskich i pokus oraz trudnych wyborów, jakie musiał podjąć bohater. Nie jest to łatwa książka, choć autorka zgrabnie poprowadziła tragizm, bezwarunkową miłość, oddanie i poświęcenie bez nadmiernego epatowania na emocjach czytelnika - za co ogromny plus.
Zakończenie klaruje się nieco zbyt górnolotnie, wręcz zbyt gladko, biorąc ood uwagę wcześniejsze losy przedstawionych postaci - mimo to nie ujmuje to absolutnie wartości i jakości książki. Polecam.