Miłość szuka właściciela recenzja

Jeśli szukacie słodko-gorzkiej opowieści, która idealnie nadaje się na czytanie w plenerze, koniecznie sięgnijcie po "Miłość szuka właściciela". Dziś mój pierwszy dzień urlopu, piję kawę i wciąż myślę sobie o tym, że chciałabym obejrzeć film na podstawie tej książki. Już brzmi dobrze?

A jak dodam, że za wszystko odpowiada pies, który sam sobie wybrał właściciela? Tak to się zwykle dzieje w romansach, że fabuła zaczyna się od niefortunnego przypadku. Tym razem skupiamy się na Sloan, którą mogliśmy poznać w poprzedniej książce Abby "To tylko przyjaciel". Na swojej drodze spotyka psa z misją (bynajmniej nie samobójczą), który szukał właściciela. Na środku jezdni. Nie dość, że wskoczył do auta niemal od razu, to jeszcze Sloan nie miała serca, aby oddawać go do schroniska. Na obroży był numer do właściciela i bezustannie próbowała się z nim skontaktować. Włączała się tylko poczta głosowa. I co robić w tej sytuacji?

Była cierpliwa, do czasu aż się okazało, że to muzyk zostawił swojego pieska w nieodpowiednich rękach, a sam... Sam koncertuje w Australii - i to jeszcze przez dwa tygodnie. A jak wróci, to ba, będzie musiał udowodnić, że kocha tego psa, bo Sloan mu nie go nie odda, w końcu zakochała się w tym czworonogu.

Kiełkujące uczucie na odległość między dwójka nieznajomych to niesamowicie urocza historia. Nagle słowo ma większą siłę, jest okraszone magią, a ta niewiadoma, kto jest po drugiej stronie słuchawki... Czy nie przypomina Wam to starszych czasów, gdy można było do siebie pisać tylko listy? Jest w tym coś niezwykle romantycznego!

Przyznam się bez bicia, wzruszyłam się podczas czytania. To taka jedna z opowieści, która mogłaby się wydarzyć naprawdę i na żywo też byście im kibicowali. Od razu odezwała się we mnie romantyczna dusza, wzdychająca do książki i goniącą za nierealnymi historiami. Ale cóż, takie nasze życie moli książkowych, prawda? 😁

Ta książka za szybko się skończyła, dałam się oczarować słowem i tym, że nie wszystko było od razu. Historia powoli rozkwitała jak kwiat i to jest właśnie to, co kocham najbardziej w romansach.