Wina wina recenzja

„Wino przeistacza mędrca w głupca, a głupca w mędrca”

Lubicie komedie kryminalne? Dla mnie książka „Wina wina” była pierwszą komedią kryminalną. Jednak zdecydowanie nie jest ostatnią tego typu książką. Ten klimat totalnie mi odpowiada, lekki przekaz kryminału to jest coś, co mogę czytać między cięższymi książkami.

Agata Śródka – celebrytka i restauratorka, postanawia, że w przy nowo otwartej restauracji w zabytkowym pałacyku otworzy winnicę. Świetną okazją staje się dla niej zaproszenie przez właściciela jednej z największych winnic w województwie na weekend do jego winnicy. Tam Agata zamierza poznać tajniki wytwarzania tego trunku. Niestety ta rozrywka staje się mordercza, kiedy zaczynają ginąć osoby.

Książka niesamowita trzeba rzec. Zaczyna się od zdania „Dźwięk, który wydała z siebie Agata Śródka, określano później jako kwik potrąconej przez kombajn maciory, choć niektórzy słyszeli raczej wrzask wściekłego indora”. Tego pierwszego zdania nie zapomnę bardzo długo. Od razu wprowadza atmosferę takiego rozluźnienia.

Fabuła tej książki jest poprowadzona wprost genialnie. Nic nie jest zaplątane. Wszystkie fakty pięknie się łączą i choć w pewnym momencie uważny czytelnik może dojść do tego, co, kto i dlaczego, to koniec i tak okazuje się małą zagadką. Oczywiście zupełnie nie przeszkadza to w odbiorze książki.

Humor idealnie wpasował się w moje poczucie humoru. Utrzymany jest na tym samym poziomie przez całą książkę. I to nie są żenujące kawały, ale wyrafinowany humor sytuacyjny, który jest zawsze na miejscu. I chociaż śmierci jest tam dużo, to atmosfera rozluźnionego przez dobre wino towarzystwa sprawia, że przez książkę się płynie. Do tego główna bohaterka Agata, mimo że jest zołzą, to stała się jedną z moich ulubionych postaci. Kobieta wie, czego chce i dąży do tego.

Oglądaliście kiedyś filmy z serii „Żandarm z St. Tropez” z Louisem de Funès w roli głównej? Ja jako nastolatka non stop oglądałam je razem z tatą. Książka „Wina wina” sprawiła, że od razu sobie przypomniałam o tych weekendowych popołudniach z tatą. Atmosfera i nastrój przypominają te z filmów.

Dawka ironii, sarkazmu i absurdu jest tutaj niesamowita, jednak wszystko jest zrobione ze smakiem. I mimo przerysowania niektórych postaci (chociażby Michael, czy sama Agata) to książka jest napisana w punkt. Każdy bohater jest wyrazisty i chociaż dostajemy ich całe spektrum (dziennikarz, policjant, prokurator, restauratorka, sklepikarka, starsza dama, właściciel winnicy, ogrodnik) to są tak charakterystyczni, że nie sposób ich nie zapamiętać.

Na brawa zasługuje także sposób wykonania audiobooka oraz lektorka Anna Ryźlak, której sposób interpretacji jest wprost niebywały. Dawno nie słuchałam tak dobrego audiobooka. Sprawił, że moja dwugodzinna podróż autem minęła zaskakująco szybko i przyjemnie.

Z czystym sercem polecam tę książkę. Jeżeli lubicie lekki klimat w kryminałach, to jest to coś dla Was. A zdecydowanie polecam przesłuchać audiobooka! Istne mistrzostwo!