Wieża strachu recenzja

Kiedy próbujesz odnaleźć się w ciemności złudzeń czujesz strach. Błędne utożsamianie się z otoczeniem powoduje uczucie życiowego zapętlenia. Na skutek wpływu jaki wywiera otoczenie, zapomina się o prawdziwej naturze. Moc oszołomienia nadaje pozór realności temu, co jest nierealne i co przeszkadza w postrzeganiu prawdziwego. Dopóki nie szukasz nie istnieje. Z powodu złudzeń nie można zrozumieć złych uczuć. Kłębek myśli o próżnych pragnień. Iluzja zrodzona z przywiązań i przekonań zniewala, a strach jest słabością. Jeśli poznasz największe lęki będziesz mógł ochronić się przed niebezpieczeństwem. Błędne wrażenie i stan iluzji ginie, gdy budzi się wiedza.

W luksusowym apartamentowcu, w centrum Warszawy, zostają znalezione zwłoki kobiety i mężczyzny. Kolejne makabryczne odkrycia w mieszkaniu szokują i prokurator Seredyńska będzie musiała zmierzyć się z niejedną niespodzianką tego śledztwa, by dotrzeć do zawiłej prawdy. A zakończenia nie przewidzi nikt.

Absolutnie rewelacyjny thriller, który otoczy Was atmosferą mroku i niedopowiedzeń, od pierwszych stron. Nic tu nie jest oczywiste i nic do końca normalne. Iluzja zdarzeń pochłania i powoduje zawieszenie pomiędzy prawdą a kłamstwem. Gdy pomyślisz, że wszystko już jest na swoim miejscu, okazuje się to jednak pomyłką.

Hipnotyzujący apartament wciąga mackami zła, otula niewiadomą. Każdy kolejny trop w śledztwie zamiast rzucać nowe światło na sprawę, jeszcze bardziej zaciemnia obraz sytuacji. Seredyńska kluczy po apartamencie z przekonaniem, że to wszystko jednak ma ukryty sens, który musi tylko odkryć. Upór, z którego jest znana doprowadzi ją do celu.

Trzydziestopiętrowa przepaść w szklanej wieży daje poczucie odrealnienia, doprowadzając do zbrodni. Lęk przed tym co czeka za zamkniętymi drzwiami. Labirynt zdarzeń i eksperymenty emocji przyciągają do świata wyobrażeń. Czy można się od tego uwolnić?

Świetnie skonstruowana intryga. Niesamowicie wciągająca i zaskakująca. Iluzja ułudy zagubiona w ciągu zdarzeń. Strach przenika głęboko tworząc pustkę wokół. Błędy prowadzą do tragedii, ale kto jest za nią odpowiedzialny?

Porywające, metafizyczne rozważania nad sensem istnienia i jego realnością. Czy świat istnieje naprawdę, czy to tylko wymysł pogrążonego w śpiączce umysłu?

Po raz kolejny, trzeci już, autor
zachwyca, wciągając w wykreowany przez siebie świat. Wyborna powieść.
Gorąco polecam. Czytajcie!