Księżycowe miasto. Dom ziemi i krwi. Część 1. recenzja

Z twórczością Maas znam się już na tyle długo, że spokojnie mogłabym pisać na jej temat pracę dyplomową. Zaczęło się od Dworów, potem przyszedł czas na Szklany Tron... Zachwycona obydwiema seriami, gdy tylko usłyszałam, że wydana zostaje nowa seria nie mogłam się doczekać, aby odkryć co tym razem przygotowała dla mnie jedna z moich ówczesnym ulubionych autorek. Jakież to było rozczarowanie, smutek, złość i jednoczesne poczucie pustki poznawczej, gdy skłonna byłam do odłożenia tej książki na regał po przeczytaniu kilku rozdziałów i już nigdy więcej nie spojrzenia na nią ponownie. Od razu zaznaczę, że jako świadoma możliwości nie posiadania w danym czasie odpowiedniego nastroju na daną książkę, sięgnęłam po nią ponownie. Niestety odczucia były te same. W Księżycowym Mieście czytelnik spotyka się z postaciami, które z twórczości Maas zna już bardzo dobrze, z tym że niektóre z nich dodatkowo otrzymują gatunkowe połączeniowe kombo - oprócz Fae, spotkać tam możemy też pół Fae, wilkołaki, wiedźmy, hybrydy i wszelkiego typu inne fantastyczne istoty, które niejednemu czytelnikowi obce nie są. Jednym z głównych problemów tej książki jest to, że nic się w niej nie dzieje. I to tak przez kilkaset stron. Dosłownie otrzymujemy dawkę nic nie wnoszących dialogów, bez kontekstu fabularnego, przez co po przeczytaniu kilkudziesięciu stron dalsze czytanie staje się wyzwaniem. Dodatkowo do całej tej kwestii dochodzi problem nadużywania wulgaryzmów. Wiem, że przy zapowiedzi Maas zaznaczała, że CC (Crescent City) będzie dla dorosłego czytelnika itd., ale czy to oznacza, że wyznacznikiem dorosłości mają być nagromadzenia wulgaryzmów i scen seksualnych? I don't think so. Do tego postaci mimo wszystko zachowują się niezwykle infantylnie, co również staje się uciążliwym mankamentem podczas czytania. Choć dotarłam do końca z nadzieją, że może ostatnie sceny w jakiś sposób mnie zaskoczą, to niestety do tego nie doszło, a ja nie ma zamiaru sięgać po kolejne części tej serii. A szkoda, bo tak jak Dwory i Szklany Tron są naprawdę książkami wartymi uwagi, tak z przykrością nie mogę tego napisać o Księżycowym Mieście.