Biały dym recenzja

Twórczość Tiffany D. Jackson bardzo lubię! Jackson pisze w taki sposób, że od pierwszych stron przyciąga mnie do danej historii. Zaczęło się od "Dorosłej", gdzie sława mieszała się z jej negatywnymi odcieniami. Później był czas "Monday nie przyjdzie", w której wielokrotnie łapałam się za głowę, a moje myśli odpływały w stronę tytułowej zaginionej. Dziś przyszła pora na trzecią powieść autorki, nieco inną, lecz równie dobrą.

"Biały dym" to historia z pogranicza horroru, thrillera i młodzieżówki. Główną bohaterką jest tutaj Marigold, która wraz z rodziną przeprowadza się do nowego domu. Na pierwszy rzut oka wszystko wydaje się być idealne - malownicze miasteczko, piękna posiadłość, cisza, spokój; lecz wokół budynku są same ruiny. Nie mówiąc już o osobliwych mieszkańcach tegoż miasteczka. Rodzinny spokój oraz ciszę przerywają niepokojące zjawiska, które opanowały dom...

Byłam przerażona czytając ten tytuł. Autentycznie przerażona. Co prawda, najczęściej sięgałam po nią w godzinach dziennych, jednak i tak ufundowała mi dreszczyk emocji. Tiffany D. Jackson potrafi oczarować czytelnika. Nawet w horrorze! Budowanie napięcia, sprzeczne sygnały czy te wszechobecne tajemnice to tutaj kluczowe elementy. Kreacja bohaterska zarówno Mari, jak i innych postaci, w połączeniu z odkrywaniem kolejnych sekretów miasteczka była angażująca. Autorka stworzyła postać, która lubi lekko namieszać, choć z drugiej strony, sama wielokrotnie wahała się w swoich dokonaniach. Napędzał ją strach (przed nadprzyrodzonym lokatorem?) oraz liczne fobie (pluuskwy, ugh), przez które z początku trudno mi było ją polubić. Jej relacja z poszczególnymi członkami rodziny jest mocno skomplikowana i to właśnie na relacji z Piper, siostrą, bazuje "Biały dym". Choć mała mnie najczęściej irytowała, to koniec końców, zaskoczyłam się jej postawą. Za to mniej negatywnych emocji miałam do postaci Yusefa, którego ogrodnicze hobby wręcz mnie oczarowało. Halo, kto by nie chciał wziąć udziału w programie o zawodach ogrodniczych? Stworzyć z opuszczonego ogródka, prawdziwe dzieło sztuki. Tak, ten aspekt podobał mi się najbardziej. Książka, oprócz creepy klimatu, porusza także wiele trudnych tematów (TW: uzależnien¡e, m0rderstwo, OCD, atak¡ pan¡ki, nark0tyki), które u tej autorki są powszechne. Przedstawia je w przystępny sposób, co z jednej strony nie przyćmiewa fabuły, a wręcz idealnie ją uzupełnia. Niekiedy nie są to dobre zachowania, lecz z każdej takiej sytuacji bohaterowie potrafili znaleźć wyjście.

"Biały dym" to mrożąca krew w żyłach, zaskakująca i wciągająca bez reszty historia, w której wiele spraw wychodzi na jaw po czasie. Wiele sekretów, tajemnic i skrywanego w głębi gniewu... PUK, PUK, PUK. Otworzycie?