Wiatr z księżyca recenzja

Rodzeństwo najczęściej albo się nie lubi albo wręcz przeciwnie jest ze sobą bardzo związane, tak było, jest i pewnie będzie zawsze.
Dora i Flora to bardzo niegrzeczne siostry, kiedy ich tata wyjeżdża na rok w daleką podróż wcale nie zamierzają się zmieniać żeby trochę ulżyć swojej mamie, chociaż ich tata bardzo je o to prosił. Co chwila wpadają na nowe pomysły, najpierw ogromnie tyją i wyglądają jak baloniki a potem chudną i wyglądają jak zapałki, a ponieważ wszystkie dzieci z okolicy ich wtedy widziały przy okazji dokuczały im i się z nich śmiały to postanawiają się na nich zemścić. Przy pomocy Pani Wiedźmy stają się kangurami i robią rozrubę w miasteczku, niestety zostają schwytane i lądują w zoo, ale i tam sobie potrafią poradzić, nawiązują znajomości że wszystkimi zwierzętami a do tego dzięki nim strusie odzyskują swoje jajo które zostało im skradzione. Oczywiście udaje im się uciec, ale niedługo po tym postanawiają uratować swojego tatę który został uwięziony w lochu i mają odbyć przy tym długą podróż.
Cała książka to czyste szaleństwo ale bardzo pozytywne, Dora i Flora to dziewczynki które bardzo dobrze radzą sobie same i potrafią wyjść z każdej opresji, pomimo swojego charakteru zjednują sobie przyjaciół i potrafią dla nich zrobić wszystko. Dzięki temu kiedy dziewczynki potrzebują pomocy, zawsze mają grono zaufanych przyjaciół którzy są gotowi wykonać z nimi nawet najbardziej szalony pomysł świata.
Jest to bardzo fajna historia dla dzieci pokazująca z jednej strony do czego prowadzi nieposłuszeństwo wobec rodziców, a z drugiej strony pokazująca że można sobie poradzić z wieloma sytuacjami a nie zawsze wołać mamę. Ważne jest żeby umieć znaleźć tą granicę między podejmowaniem samemu decyzji a informowaniem dorosłego, są takie sytuacje gdzie dziecko może samo coś zrobić ale są też takie które trzeba zostawić dorosłym.
Historia dwóch sióstr rozbawi nie jednego, moim zdaniem jest to bardzo fajna lektura dla całej rodziny ponieważ każdy może się czegoś z niej nauczyć.