Wiara skazanych recenzja

Tak naprawdę nie zdawałam sobie z sprawy z tego, że trzeba mieć dużo samozaparcia i chęci żeby zmienić swoje dotychczasowe postepowanie. Autorka przedstawiła nam w tej książce kilkanaście rozmów, które przeprowadziła z byłymi więźniami, z kapelanami więziennymi różnych wyznań, pracownikami fundacji pomagającym więźniom oraz innych osób, które towarzyszyły zatrzymanym w ich życiu.
"Wiara skazanych" to druga część cyklu Katarzyny Borowskiej, który dotyczy właśnie rozmów z osobami, które doświadczyły w swoim życiu kary więzienia.
W tej części są to rozmowy przede wszystkim o Bogu i wierze. Muszę przyznać, że podczas czytania zastanawiałam się, jak podczas takich rozmów ja bym wypadła, jakich udzieliłabym odpowiedzi na pytania zadawane przez autorkę.
Bardzo lubię takie reportaże w formie wywiadów. Pozwala nam pokazać myśli tych osób, gdyż niektórymi pytaniami można wywołać efekt zaskoczenia a wtedy często wypowiedź jest bardziej obiektywna, nieprzemyślana, czyli bardziej szczera.
Historie osadzonych są bardzo wciągające, wiele z nich wzbudza normalne współczucie, tak jakby ci ludzie nie zrobili nic złego, a tylko sąd się pomylił. Owszem, z pewnością znajdują się w więzieniach niewinne osoby, lecz w jakiś sposób się tam przecież dostały. Czasem wystarczy znaleźć się w nieodpowiednim miejscu, w nieodpowiednim czasie i towarzystwie, a wtedy wystarczy jakiś impuls, prowokacja i poszło..., w zasadzie to przecież każdy z nas mógłby się znaleźć po tej drugiej stronie. Jako dziecko, często bywałam w zakładzie karnym, bo pracował tam mój wujek, więc wakacje i ferie spędzałam z jego dziećmi a chodziliśmy do zakładu na telewizor, jak się wtedy mówiło. Więźniowie w świetlicy mieli kolorowy odbiornik, więc mogliśmy tam oglądać bajki w kolorze. Pamiętam również kaplicę, do kościoła było kilkanaście kilometrów, więc w niedzielę na mszę chodziliśmy do niej.
Myślę, że bardzo jest potrzebna w takim środowisku wiara i dostęp do rozmów z księdzem czy tez innymi osobami z zewnątrz. W zamknięciu człowiek czuje się odizolowany i jeśli nie ma jakiegoś zajęcia to często może popaść w obłęd. Wtedy trudno o resocjalizację.

Jak na wstępie przypomina nam autorka, Święty Paweł początkowo też był złym człowiekiem, zabójcą, ale nawrócił się i został świętym, dlaczego inni nie mogą pójść jego śladem?

Jestem zadowolona, że trafiłam na tę pozycję, tak właściwie to zupełnym przypadkiem.

Bardzo dziękuję Wydawnictwu Świat Książki za otrzymany egzemplarz.