Ostatni koniec świata recenzja

Magdalena Łubkowska w swoim tomiku wierszy "Ostatni koniec świata" prezentuje czytelnikowi głęboką introspekcję, bogactwo emocji i wyjątkową wrażliwość na subtelności ludzkiego bytu. Każdy wiersz stanowi osobną historię, zanurzoną w melancholii, tęsknocie i refleksji nad życiem. Jest to zbiór lirycznych utworów, które wplatają się w tematykę miłości, tęsknoty, życia i śmierci. Autorka posługuje się bogatym językiem poetyckim, tworząc atmosferę subtelnej magii.

Wiersz "Anioł zmierzchu" przenosi czytelnika w świat aniołów, które przychodzą o zmierzchu. Autorka opisuje ich obserwację ludzkich historii poprzez okna. W kontraście między jasnymi a ciemnymi miejscami poetka ukazuje piękno i tragiczne aspekty miłości. Jest to nie tylko opis zjawiska przyrody, ale też metafora czujności, zmysłowego doświadczenia życia.

W "Grze o życie" autorka opisuje dom dziewczyny, który stoi pod niespokojnym niebem. Wiersz ten zahacza o tematykę lęku, walki o życie, przekraczania granic nadziei i wiary w niemożliwe. Wiersz zdaje się być metaforą codziennej walki każdego człowieka.

"Chorujemy na siebie" to metaforyczny opis relacji między ludźmi. Autorka używa zmysłowych obrazów, aby przedstawić głębokość związku, ale także jego niestabilność i ryzyko choroby emocjonalnej.

W utworze "Umieram na (nie)miłość" autorka konfrontuje czytelnika z dramatem nieodwzajemnionej miłości, zatrzymując chwile przed samym końcem. Wyczarowuje klimat tęsknoty i niewypowiedzianych uczuć.

"Za mało mnie" to wiersz o braku pełni, o niedosytach, które uniemożliwiają pełną obecność w życiu. Przekazuje uczucie niekompletności i niezdolności do pełnego uczestnictwa w rzeczywistości. Wiersz jest głębokim wyrazem uczucia niewystarczalności i lęku przed byciem pomijanym.

W wierszu "Odpłynęły czaple i motyle" poetka porusza temat przemijania i utraty, zaznaczając, że czasem tracimy ważne elementy naszego życia, a wspomnienia przywołują żal i melancholię.

W utworze "Jesień zapala wspomnienia jak znicze" Magdalena Łubkowska ukazuje listopadową melancholię i nostalgię, kiedy wspomnienia błyszczą jak znicze w ciemnościach.

"W innym niebie" rysuje obraz osobistej walki z własnymi demonami. Autorka posługuje się motywem nieba jako przestrzeni, w której toczy się wewnętrzna walka.

W „Zamianie ról" opowiada o zmianie i dynamiczności życia, gdzie dzień traci swoje piękno, a noc traci swoje sny.

W "Innej" autorka prezentuje postać zadomowioną w piekle i niebie, noszącą ślady anioła, ale jednocześnie obarczoną ciężarem strachu i cierpienia.

"Pożyczone skrzydła" ukazują postać, która nie doświadczyła piekła ani nieba, a jedynie pożyczonych skrzydeł, co symbolizuje stan niepewności i nieprzynależności.

"W innym niebie" to wiersz o zmierzchu, czarnym aniele i strachu, który ciąży na sercu.

"Czas czerwonej mgły" prezentuje obraz wojny, zła i chaosu, który rozlewa się pod czerwonym niebem.

W wierszu "Pod skrzydłem czarnego Anioła" Magda ukazuje bezsilność i tęsknotę, przywołując obraz czarnego anioła pod niebem przeszywanym bólem.

"Kołysanka zza grobu" to poruszający wiersz matczynej miłości i pożegnania, w którym poeta opowiada o swoim ostatnim dniu.

"Ostatni koniec świata" jest zarazem zakończeniem i rozpoczęciem, ukazującym momenty pożegnania, ale także pozostawiającym nadzieję na powrót.

"Powietrze pełne powrotów" to wiersz o tęsknocie, powrotach i niekończącej się miłości.

"Stop" to krótka forma, która zamyka się w symbolicznych granicach między świtem a zmierzchem, między snem a rzeczywistością. Wstrzymuje ruch i uwidacznia przemijanie.

Utwór "W niebie bez chmur" ukazuje beznadziejność i pustkę pod niebem pozbawionym barw, gdzie życie staje się czarno-białą rzeczywistością. Strach jest obecny we wszystkich aspektach życia.

"Ostatni koniec świata" to refleksyjny i głęboko emocjonalny tomik wierszy, który porusza tematy życia, śmierci, miłości i utraty, jednocześnie pozostawiając czytelnika z wrażeniem piękna i subtelności ludzkiego doświadczenia. Magdalena Łubkowska wplata w swoje wiersze bogactwo obrazów i metafor, tworząc wielowarstwowe dzieło, które skłania do głębszych rozważań nad sensem egzystencji.

Za możliwość patronatu nad tomikiem serdecznie dziękuję autorce Magdalenie Łubkowskiej.

Współpraca z Poezja Ma Głos.
*Książka powstała w ramach projektu nagrywaj i drukuj.