Wataha recenzja

Tomasz Siwiec "Wataha".

To się nazywa prawdziwy animal horror... Nie wiem, czemu się skusiłam, przeraża mnie ten konkretny gatunek, ale muszę stwierdzić zupełnie szczerze, nie mogłam się od powieści oderwać.

Dla zabawy zostaje odstrzelona najstarsza locha z watahy i jedno z jej młodych. Tym samym w dzikach coś się zmienia. Unikanie człowieka nieźle im szło, do czasu. Zapragnęły zemsty. Przede wszystkim nowy przywódca stada. Małym i krokami uczyły się nowego postępowania. Człowiek przestał być dla nich zagrożeniem. Teraz to wataha dzików szerzyła zagrożenie. Prawdziwe zagrożenie. Giną ludzie. Przypadkowi. Najpierw ksiądz... później ciężarne oraz noworodki... następnie kupujący w supermarkecie. Ale wszystko co najgorsze, jest jeszcze przed ludźmi. Teraz, gdy dziki znalazły nowe pożywienie, zasmakowały w ludzkim mięsie, nic nie jest w stanie ich powstrzymać... Tragedia goni tragedię.

Przerażająca historia! Niby fikcja, a jednak kurde... Tak realna... obrzydliwa, szczegółowa relacja z masakry. Coś okropnego, a jednak wciągającego od pierwszej strony.

Autor w doskonały sposób pokazuje potworną stronę człowieka. I konsekwencje tych potworności. Zwierzęta też czują. Także pragną żyć. I o ile nikt im nie przeszkadza, nie sieją zagrożenia. W każdym momencie może się to zmienić. W tej historii człowiek był sam sobie winien. Niestety.

Znajdziemy tu okropieństwa życia. Każdy z bohaterów ma coś na sumieniu. Ksiądz, lekarz, polityk... każdy ukrywa swoją prawdziwą naturę. Autor świetnie wkomponował to w powyższą historię. Wszystko ma ręce i nogi.

Nie zmienia to faktu, że książka dla osób O mocnych nerwach. Zrobiła na mnie mega wrażenie. Zostawiła ślad w mózgu. Coś czuję, że będę mieć po niej koszmary.

Czy polecam? Oczywiście, że tak. Ale nie osobom, które nie potrafią czytać o cierpieniu dzieci. I w ogóle, tak jak wcześniej wspomniałam, książka mocna, pełna obrzydliwych epitetów i opisów, więc najlepiej nic w trakcie nie jeść (Ja nie jadłam. O nie!).

"Wataha" to kawał dobrej roboty. Mimo, iż nie gustuję w tym gatunku, chylę czoła. Jestem pod wrażeniem.